Quantcast
Viewing all 450 articles
Browse latest View live

Damen wil schepen leveren aan Azerbeidzjan

Image may be NSFW.
Clik here to view.
44
Kommer Damen van Damen Shipyards in gesprek met de president van Azerbeidzjan, Ilham Aliyev, in Davos. bron

Het Nederlandse scheepsbouwbedrijf Damen Shipyards overweegt militaire schepen te bouwen voor Azerbeidzjan, een land dat verwikkeld is in een wapenwedloop met buurland Armenië.

Afgelopen week was Kommer Damen van Damen Shipyards aanwezig bij het World Economic Forum in Davos om de samenwerking op het gebied van de scheepsbouw te versterken. Daarbij had hij ook een persoonlijk onderhoud met de president van Azerbeidzjan, Ilham Aliyev. Het ging over de bouw van militaire en civiele vaartuigen en schepen voor niet gespecificeerde overheidsdiensten, zo berichtte Trend News Agency

Azerbeidzjan ligt aan de Kaspische Zee in de roerige Kaukasus. Momenteel is het verwikkeld in een wapenwedloop met buurland Armenië. Het door de Duitse overheid gefinancierde Bonn International Center for Conversion rekent in een rapport Armenië en Azerbeidzjan tot de tien zwaarst gemilitariseerde landen ter wereld. Waarbij Armenië een derde plaats inneemt, nog vóór Syrië.

De militaire uitgaven van Armenië bereikten in 2013 het bedrag van 427 miljoen dollar. Azerbeidzjan besteedde in datzelfde jaar 3,4 miljard dollar aan het leger. In Armenië gaat zo’n 4 procent van het Bruto Nationaal Product naar defensie, in Azerbeidzjan is dat 4,7 procent. Vergeleken met andere Europese landen is dit aanzienlijk. Azerbeidzjan heeft ook de wapenproductie flink opgeschroefd. Landen in een potentieel conflictgebied die veel wapens kopen hebben een veel grotere kans met elkander in oorlog te geraken.

Human Rights Watch stelt in haar jaarrapport over 2014 het volgende over de huidige situatie in Azerbeidzjan: ‘De slechte reputatie van de Azerbeidzjaanse overheid op het gebied van vrijheid van meningsuiting, samenkomst en organisatie verslechterde aanzienlijk gedurende het jaar.’ De repressieve maatregelen waren bedoeld om de presidentsverkiezing van oktober 2013 soepel te laten verlopen. Ilham Aliyev werd dan ook met 84,5 procent van de stemmen herkozen voor zijn derde termijn.

Afgelopen week startte Amnesty International een campagne voor de vrijlating van twee Azerbeidzjaanse mensenrechtenactivisten die vorig jaar zijn opgepakt op beschuldiging van verraad en fraude. Volgens Amnesty zijn de aanklachten verzonnen om de activisten het zwijgen op te kunnen leggen zodat ze de eerste editie van de Europese Spelen komende zomer niet kunnen verstoren.

Tegelijkertijd bezocht de grootste wapenexporteur van Nederland, Kommer Damen, dus de Azerbeidzjaanse president in Davos om wapens te leveren. Niet alleen vanuit mensenrechtenoogpunt is een dergelijke steun aan het bewind van Azerbeidzjan ongewenst, ook vanwege de gespannen situatie in de regio. Damen Shipyards Group is een bedrijf dat actief is in 18 landen en bezit 35 scheepswerven. Hierdoor kan het de Nederlandse wapenexportrichtlijnen eenvoudig omzeilen.

Thales, een andere voorname Nederlandse wapenexporteur, stelde eens dat het niet de hand bijten die het bedrijf voedt. Een aanzienlijk deel van dat voedsel bestaat voor Damen uit steun van de Nederlandse overheid in aankopen van marineschepen en steun bij de export ervan. Damen maakt bijvoorbeeld gebruik van lucratieve Nederlandse exportkredietgaranties en Oret Miliev ontwikkelingssubsidies. De Nederlandse overheid doet er goed aan inzake Azerbeidzjan Damen Shipyards Group een corrigerende tik uit te delen in plaats van te steunen.

Geschreven voor Ravage webzine

Shipyard Damen wants to build for Azerbaijan

Image may be NSFW.
Clik here to view.
Photo: Kommer Damen of Damen Shipyards talking with president Aliyev of Azerbaijan at WEF in Davos source


Dutch Damen Shipyards considers building military naval vessels for Azerbaijan, a country that is involved in an arms race with neighboring Armenia.
 
Mid Janauary, Kommer Damen CEO and owner of Damen Shipyardsvisited the WorldEconomic Forum in Davos to strengthen cooperation with Azerbaijan. He met the President of Azerbaijan, Ilham Aliyev personally to discuss construction of military and civilian vessels and ships for unspecified government tasks, reports Trend News Agency.
 
Azerbaijan borders the Caspian Sea in the turbulent Caucasus. It is currently engaged in an arms race with neighboring Armenia. The Bonn International Center for Conversion stated in a reportthat Armenia and Azerbaijan belong to the ten most militarized countries in the world. Armenia ranks third, a higher position than even Syria.
 
In 2013, Armenia's military expenditure reached the amount of 427 million dollars. Azerbaijan spent $ 3.4 billion in the same year on the military. In Armenia about 4 percent of the Gross National Product was spenton defense, in Azerbaijan 4.7 percent. Compared with other European countries this is significant. On top of imports Azerbaijan boostedits own arms production substantially.

Scientific research indicates that countries in a potential conflict area which buy huge amounts of weapons have a bigger chance to get at warwith each other. And with Azerbaijan and Armenia, conflict is never far away; allthough there is a ceasefire since the war of 1994, throughout 2014 a total of 72 people were killed on both sides. 

Human Rights Watch states in its annual report for 2014 Human Rights Watch states that: "The Azerbaijani government’s poor record on freedom of expression, assembly, and association dramatically deteriorated during the year. This crackdown was the backdrop for the October 2013 presidential election, in which incumbent President Ilham Aliyev was re-elected for a third term with 84.5 percent of the vote.” 

At the same time the Dutch branch of Amnesty Internationallaunched a campaign for the release of two Azeri human rights activists, Leyla Yunus and her husband Arif,who were arrested last year on charges of treason and fraud. According to Amnesty, the charges were made up to silence the activists in the run-up to the first edition of the European Gamesnext summer. 

Meanwhile, the largest arms exporter in the Netherlands, Kommer Damen, visits the Azerbaijani President in Davos to discuss military production. Not only from a human rights point of view is this irrsponsible, but also because of the tense situation in the region. Control based on the arms export regulatuons an easy task. Damen Shipyards Groupis a company that operates in 18 countries and has 35 shipyards and builds complete warships in Asia, the America's, Africa and other parts of Europe. The latest of its foreign operations is the licensing of its vessel designs to Louisiana boat-builder Metal Shark Aluminum Boats. Because of this internationalisation it will be easy to circumvent the Dutch arms export guidelines. 
 
Thales Nederland, another prominent Dutch arms exporter, once said that is will not bite the hand which feeds it. For Damen, a significant part of its 'food' is provided by the Dutch government in the form of purchasing naval vessels and export support when selling them abroad. Damen for example knows very well how to use the of attractive Dutch export credit guaranteesand Oret Miliev development grants. In the case of Azerbaijan, let's hope the Dutch government will warn Damen not to sell military vessels, instead of giving its support.
 
Written for Stop Wapenhandel Dutch version see Ravage Webzine

Fokker: “a company with a long track record of deceit and illegal behavior”

In his Opinion of February 5, 2015 U.S federal judge Richard Leon refused to approve a settlement for sanction violations by the Dutch aerospace firm Fokker Services, daughter of Fokker Technologies Holding B.V with the US Government. Fokker is a key Dutch defence company.
The company was accused of more than 1,100 illegal shipments worth $21 million to Iranian customers, including the military, and to embargoed customers in Sudan and Burma in the period 2005-2010. Fokker agreed to forfeit $10.5 million and pay a civil fine of $10.5 million as a settlement.


But according to judge Leon, this settlement, made in June last year, was too lenient: “It would undermine the public’s confidence in the administration of justice and promote disrespect for the law for it to see a defendant prosecuted so anaemically,” he wrote. He especially referred to the deliverances to Iran to underpin his words.

Fokker cooperated in the investigation and promised to better its life. The US-government left the verification of these promised improvements however to self-reporting of the company. “The [Deferred Prosecution Agreement] DPA does not call for an independent monitor, or for any periodic reports to be made to either this Court or the Government verifying the company’s compliance with U.S. Law” wrote judge Leon, making clear his discomfort: “One can only imagine how a company with such a long track record of deceit and illegal behaviour ever convinced the Department of Justice to agree to that!”

The facts which made judge Leon deny the settlement came from information filed by the US Government. According to these, Fokker Services withheld or falsified tail numbers of planes. Falsely indicated parts were presented as “stock parts” to conceal its customers' affiliations with U.S. sanctioned countries. The Dutch company deleted references to Iran in materials sent to US companies. Employees were directed to hide activities and documents relating to Iran from US officials. Etc. This policy was at least partly known and approved by the senior management of the Dutch aeronautic company.

US Attorney Machen said: “Fokker treated U.S. Export laws as inconveniences to be 'worked around' through deceit and trickery.” In 2008, Fokker had already been warned by Dutch customs that they would not be able to defend the company “if it encountered problems with United States authorities regarding export compliance.”

Although the Attorney gave lip service to strong punishment of companies seeking “profit from violating and circumventing US trade laws” in the end Fokker has hardly been punished. Fokker Services fired a president, reassigned the duties of some of its personnel and promised to train employees in US export controls and economic sanctions. A program which is e.g. available every year in Amsterdam. The company had to pay a fine which was only as high as the value of its illegal transactions, “not a penny more than the revenue it collected from its illegal transactions,” judge Leon stated in his Opinion. The statement by Fokker that the figures are “speculative assumptions and amounts, not based on facts” is clearly inadequate. According to the Washington Post, punishment was minimal because more massive financial penalties would have severely hurt the health of the company and would have been a disproportionate penalty for its conduct. What will happen now must be awaited. Judge Leon remains open to approving a modified plea agreement. Fokker itself decided to file a Notice of Appeal.

Fokker is not just any company. It is part of the Dutch defence establishment, and is strongly linking the US to the Dutch military market. This provides another logical explanation for the fact that, despite the severe violations of US export law, punishment was so minimal. When searching the website of the US Department of Defence on Fokker, one finds as many as 351 results. Fokker is participating in major US weapon programs, such as the F-16, F-35 Joint Strike Fighter, Chinook helicopters, Sea Sparrow and PAC-3 missiles, and is thus part of the Atlantic bond between the US and the Netherlands. In January, it signed its most recent public contract with Lockheed Martin on wing components for the Joint Strike Fighter. Thus a company to handle with prudence.

In any debate on arms exports in the Dutch Parliament it is at least stated once that Dutch arms exports are according to the rules and that Dutch companies are behaving according to the law. This story shows a major Dutch defence company using tricks an deceit to trade its products. A bit more professional scepticism on the side of the Dutch parliament according to the spotlessness of Dutch defence companies would be wiser.

Late February, Fokker Elmo (also a daughter of Fokker Technologies) announced to start to market defence products in a Joint Venture with the Indian company SASMOS HET Technologies Ltd. India is known for its endemic corruption in the defence business. And there is another issue at stake too. As part of the joint venture deal, Fokker Elmo will transfer technology to its Indian partner as and when required. The question is if the end use of this technology will be controlled seriously, and if the Dutch parliament will be critical enough to monitor this.

Written for Stop Wapenhandel
Nederlandstalige versie Ravage-webzine

Amerikaanse rechtbank over Fokker: 'Bedrijf met een lange geschiedenis van bedrog en illegaal gedrag'

Image may be NSFW.
Clik here to view.
02
Een Iraanse Aseman Airlines’ Fokker 100 op de luchthaven van Teheran, 2007
De schikking die Fokker Services vorig jaar trof met de Amerikaanse autoriteiten vanwege het leveren van vliegtuigonderdelen aan omstreden regimes was te mild, zo oordeelt de rechtbank in Washington.


In zijn juridische advies weigert de federale Amerikaanse rechter Richard Leon een schikking goed te keuren die Fokker Services, dochter van Fokker Technologies Holding BV, eerder heeft getroffen met de Amerikaanse regering. De Nederlandse fabrikant van vliegtuigonderdelen wordt door de Amerikaanse autoriteiten ervan beschuldigd in de periode 2005-2010 in totaal 1153 maal illegale transporten van vliegtuigonderdelen ter waarde van $ 21 miljoen te hebben uitgevoerd. Onder andere naar Iraanse klanten, waaronder het leger, alsmede aan Soedan en Birma die destijds onder een embargo vielen.

Fokker Services moet een bedrag van $ 10,5 miljoen strafboete betalen en een even grote som in de vorm van civielrechtelijke boete. Maar volgens rechter Leon was deze overeenkomst, daterend van juni 2014, veel te mild: ‘Door deze verdachte dermate krachteloos te vervolgen wordt het vertrouwen van het publiek in de rechtsgang ondermijnt en schendt het hun respect voor de wet’, schrijft hij. Leon verwijst met name naar de leveranties aan Iran om zijn woorden te onderstrepen.
Fokker heeft aan het onderzoek meegewerkt en toegezegd het leven te zullen beteren. De VS-regering liet de controle echter over aan het bedrijf zelf. ‘De DPA (Deferred Prosecution Agreement) vraagt in het geheel niet om een onafhankelijke waarnemer, noch naar het maken van periodieke verslagen voor dit Hof of de regering om na te gaan of Fokker de Amerikaanse wet naleeft’, stelt Leon, zijn ongemak kenbaar makend. ‘Je kunt je niet voorstellen hoe een bedrijf met zo’n lange staat van bedrog en illegaal gedrag het ministerie van Justitie heeft weten over te halen hiermee in te stemmen!’
  Afnemers werden verborgen gehouden
De feiten waarop de gerechtelijke weigering van de schikking is gebaseerd, zijn afkomstig van de Amerikaanse overheid. Daaruit blijkt dat Fokker Services staartnummers van vliegtuigen verborgen hield of vervalste om de nationaliteit van de afnemers te beschermen. Bestelde goederen werden op leugenachtige wijze besteld onder het mom van ‘voorraad’ waarmee voorkomen werd dat de klanten van Fokker in verband konden worden gebracht met door de VS gesanctioneerde landen.
Het Nederlandse bedrijf gaf haar personeel ook het advies om administratieve gegevens met betrekking tot Iran verborgen te houden voor de Amerikaanse functionarissen. Een deel van de verscheepte materialen kan de nationale veiligheid van de VS in gevaar brengen. Het exportcontrolebureau stelt dat Fokker Services de bestemmingen van de vrachten ‘systematisch’ heeft proberen te verbergen. In totaal gaat het om 253 overtredingen van de International Emergency Economic Powers Act (IEEPA).
Aanklager Machen stelt: ‘Fokker Services ziet de exportwetgeving van de VS als een ongemak waar ‘omheen gewerkt’ moet worden met list en bedrog.’ In 2008 werd Fokker er door de Nederlandse douane al voor gewaarschuwd dat zij niet in staat zou zijn om het bedrijf te verdedigen tegen het beleid van de VS ‘zodra het op problemen zou stuiten met de Amerikaanse autoriteiten rond de naleving van exportverplichtingen.’
Uiteindelijk is Fokker dus nauwelijks bestraft voor dit illegale gedrag. Fokker Services ontsloeg een directielid, veranderde wat taken van een deel van het personeel en zei toe haar personeel te zullen trainen in de Amerikaanse wetgeving inzake exportcontrole en economische sancties. Een cursus die bijvoorbeeld elk jaar wordt gegeven in Amsterdam.
De strenge straffen die de procureur had beloofd voor bedrijven die ‘winst maken uit het schenden en het omzeilen van de Amerikaanse handelswetgeving’ bleek slechts lippendienst. Fokker moest een boete betalen die niet hoger was dan de waarde van de illegale transacties. ‘Geen cent meer dan het zelf bijeenbracht heeft met illegale transacties’, stelt rechter Leon in zijn juridische advies. Fokker stelt ten onrechte dat het hier om door de pers verzonnen bedragen gaat, terwijl ze worden genoemd door de rechter.
  Militaire industriële schakel
De straf is zo licht, omdat zwaardere financiële sancties het bedrijf ernstig zouden hebben beschadigd en daarmee een onevenredig grote straf zou zijn geweest, stelt een betrokken wetshandhaver in de Washington Post. Wat er nu gaat gebeuren is onduidelijk. Rechter Leon staat open voor goedkeuring van een gewijzigde overeenkomst. Fokker heeft besloten in beroep te gaan.
Fokker is ook niet zomaar een bedrijf. Het maakt voor een belangrijk onderdeel uit van Nederlandse defensie-instellingen, en vormt een industriële schakel tussen de VS en de Nederlandse militaire markt. Dit verklaart wellicht het feit dat, ondanks de ernstige schendingen van de Amerikaanse exportwetgeving, de strafmaat zo minimaal is uitgevallen.
De term ‘Fokker’ levert met de zoeker op de website van het Amerikaanse ministerie van Defensie 351 resultaten op. Fokker neemt deel aan een aantal grote Amerikaanse wapenprogramma’s, zoals de F-16, F-35 Joint Strike Fighter (JSF), Chinook helikopters, Sea Sparrow en Patriot Advanced Capability (PAC-3) raketschildraketten. Het bedrijf maakt actief deel uit van de Atlantische band tussen de VS en Nederland. In januari ondertekende het nog een contract met Lockheed Martin voor de fabricage van vleugelcomponenten voor de JSF.
In elk parlementair debat in de Tweede Kamer omtrent de uitvoer van wapens wordt op zijn minst eenmaal gezegd dat de onze wapenexportwetgeving prima in orde is en dat Nederlandse bedrijven zich gedragen volgens de wet. Bovenstaand verhaal laat zien hoe een groot Nederlandse defensiebedrijf met list een bedrog zijn producten uit de VS verhandelde. Een beetje meer professionele scepsis van de leden van het Nederlandse parlement zou op zijn plaats zijn.
Eind februari kondigde Fokker Elmo (ook een dochter van Fokker Technologies) aan dat het een joint venture met het Indiase bedrijf SASMOS HET Technologies Ltd. is aangegaan. India staat bekend om zijn corruptie binnen de wapenindustrie. Deel van de samenwerking is dat Fokker Elmo technologie voor export gaat overdragen aan haar Indiase partner. De vraag is of het eindgebruik daarvan serieus zal worden gecontroleerd, en of de Tweede Kamer dit kritisch zal volgen.
Geschreven voor Ravage-webzine
In English for Stop Wapenhandel

Libië verdient échte wapenbeheersing

Image may be NSFW.
Clik here to view.
18


Het jaarrapport over 2014 van de Veiligheidscommissie van de Verenigde Naties bevat uiteenlopende voorbeelden van wapenhandel met Libië, waar milities een machtsstrijd uitvoeren.

door Martin Broek

Libië is een land met een ‘conflict zonder zichtbaar einde en zonder duidelijke dominante militaire partij’, zo omschrijft het Panel van Deskundigen van de Veiligheidscommissie van de Verenigde Naties (VN) de huidige situatie in Libië in haar onlangs verschenen jaarrapport over 2014. In de nasleep van de door de NAVO gesteunde binnenlandse oorlog in 2011, waarbij Kaddafi werd verdreven, floreerden de milities en wapens werden toegankelijk vanuit de Libische arsenalen of door inkoop in het buitenland.

Elkaar bestrijdende milities op straat voeren een machtsstrijd uit tegen de regering, die in het najaar van 2013 na verkiezingen tot stand kwam. Vorig jaar kwamen daarbij zo’n 3.000 mensen om het leven en raakten 400.000 mensen dakloos. In februari vertelde de voorzitter van de Kamercommissie voor Defensie, Han ten Broeke, aan een medewerkster van de campagnegroep Stop Wapenhandel dat de wapenverspreiding in Libië weliswaar groot is maar dat je ‘soms tegen de Wet van de Onbedoelde Gevolgen oploopt.’

Ravage

Onbedoeld of niet, de ravage in de omringende landen – Mali bijvoorbeeld, maar ook in Tunesië en Syrië -, is enorm. Deze ellende staat in schril contrast met de programma’s om aan wapenbeheersing te doen. Het VN-jaarverslag over 2014 is het vierde van het Panel van Deskundigen: ‘Sinds het uitbreken van het gewapende conflict in 2014, is de vraag naar wapens en vooral voor munitie enorm gestegen en alle partijen in het conflict hebben zeer actief militair materieel aangeschaft. Daardoor is ook het aantal onderzoeken door het Panel toegenomen’, schrijft de commissie over Libië.

Die onderzoeken zijn niet eenvoudig uit te voeren, ook al omdat de medewerking nihil is. ‘Terwijl het Panel op de hoogte is van hangende orders vanuit verschillende lidstaten, wordt er geen informatie verstrekt aan de Commissie [van de speciale vertegenwoordiger van de secretaris-generaal, Bernardino León], waardoor monitoring van de leveringen van materieel zeer veel energie vergt’, aldus de Veiligheidscommissie. De huidige Libische materieelbegroting is LYD 150 miljoen (€ 104 miljoen). Voor de komende periode wordt een miljard verwacht (€ 696 miljoen), waardoor volgend jaar nog meer inspanningen worden gevraagd.

Het Panel is ingesteld door de VN en vraagt de lidstaten rechtstreeks om informatie. Maar zinsneden als ‘weigering om informatie te verstrekken’, ‘Een reactie is nog niet ontvangen van de Verenigde Staten’, etc. komen veel voor in het rapport. Bijvoorbeeld in het geval van een geannuleerde, maar gedeeltelijk geleverde bestelling van Caracal-F pistolen aan het Libische ministerie van Binnenlandse Zaken. Hier waren verschillende partijen bij betrokken, zoals een Hongaarse bank, een in de VS geregistreerde tussenhandel in wapens en een wapenproducent uit de Verenigde Arabische Emiraten.

Ondanks die geringe medewerking is het rapport toch waardevol. In de kwestie van de Caracal-pistolen wordt wel het eindgebruikerscertificaat vermeld om de deal zichtbaar te maken. In een ander geval wordt vermeld dat er gebruik is gemaakt van vertrouwelijke bronnen actief in de haven van Tobruk. Die bronnen konden het lossen van van een Egyptisch schip met militair materieel, inclusief kleine en lichte wapens (SALW), bevestigen.



Wapenvangsten

Het is opmerkelijk dat, ondank het binnenlandse conflict in Libië, er nog steeds wapens zijn om te exporteren. Het rapport beschrijft wapenvangsten aan de grenzen met Egypte, Algerije, Tunesië, Niger Tsjaad en Sudan. Tsjaad is bang dat de wapens zullen eindigen in de handen van terreurgroep Boko Haram. Wapensmokkelaars in Tsjaad verkochten Libische anti-tank mijnen voor 150 dollar per stuk en SA-7 MANPADS (schouder afgevuurd lucht raketten) voor zo’n 10 à 12.000 dollar.

Sommige gevallen zijn gedetailleerder beschreven. Een daarvan betreft een transport van Italiaanse wapens net na aanvang van de Libische revolutie in 2011. Gesmokkelde Warschaupact wapens werden al in 1994 door Italië in beslag genomen. Dat was tijdens de oorlog in voormalig Joegoslavië. De wapens werden opgeslagen op het eiland Santo Stefano en werden niet vernietigd zoals de rechter verordonneerde.

In mei 2011 vervoerden vier legertrucks een lading afkomstig van de legerbasis op Santo Stefano. Naar welke bestemming en waarvoor wordt nog gegist, want een juridisch onderzoek naar dit transport werd na ingrijpen door hoge militairen geblokkeerd op grond van de 'staatsveiligheid'. Het Panel zoekt nog naar bevestiging van geruchten dat deze wapens in de loop van 2011 zijn geleverd aan Libische rebellen.

Een ander geval betreft het verlies van 23 Oberland OA-15 geweren (een Duits product), 70 9mm Glock pistolen (uit Oostenrijk) en meer dan 42.000 stuks munitie. De wapens waren bedoeld om de missie van de Europese Unie voor bijstandsverlening inzake grensbeheer (EUBAM) te beschermen. In februari 2014 vroeg Malta toestemming voor de export waarna een eindgebruikerscertificaat door de EU-delegatie in Libië werd ondertekend.

Op 10 maart verscheepte GardaWorld de wapens naar de internationale luchthaven van Tripoli. Bij aankomst zei de Libische douane dat de inklaringsdocumenten ontbraken. EUBAM werd nog geïnformeerd over de aankomst van de wapens, maar toen GardaWorld-personeel een week later terugkwam met de gevraagde documenten waren de wapens verdwenen. Libische autoriteiten hebben daar verder geen onderzoek naar gedaan.

Image may be NSFW.
Clik here to view.
19



Letfallah II

Anti-tank raketten

De verscheping van Milan anti-tank raketten vanuit Libië naar Syrië werd beschreven in vorige jaarrapporten van de Veiligheidscommissie. De raketten worden geproduceerd door Airbus, maar het bedrijf ontkent dat het ze aan Libië heeft verkocht. Tijdens de revolutie van 2011 beschuldigdehet Kadaffi-regime Qatar van het leveren van de raketten aan de rebellen. In 2012 waren ze op weg naar Syrië na te zijn aangetroffen op het vrachtschip Letfallah II. De lading werd in beslag genomen door de Libanese autoriteiten.

‘Frankrijk heeft niet bekend gemaakt naar welk land de raketten werden uitgevoerd’, aldus het Panel. Tom Enders, algemeen directeur van Airbus, laat weten dat het aan de Franse regering is om de vraag te beantwoorden waar de lading met Milan anti-tank raketten is afgeleverd. Den Haag werd nooit iets gevraagd, omdat Airbus daar slechts zijn hoofdkantoor heeft gevestigd vanwege belastingontwijking.

Vorig jaar heeft Qatar een nieuw hoofdstuk toegevoegd aan haar verwoestende beleid in de regio. Het emiraat steunde Libische milities met wapens en financiering in de zomer van 2014, terwijl gevechtsoperatie Fajr gaande is die de hele situatie verder verslechtert. Als het Panel op grond van stevige aanwijzingen navraag doet, reageert de overheid in Qatar niet. Qatar blijft evenwel een belangrijke klant voor westerse wapens.

Wat te doen met de situatie in Libië? Het Panel heeft twee aanbevelingen voor de lidstaten: Reguleer tussenhandel en inspecteer al het vrachtvervoer van en naar Libië. Werk mee als de VN-Veiligheidscommissie om informatie vraagt, kan aan dit simpele lijstje met aanbevelingen worden toegevoegd. Evenals het bestraffen van hen die in gebreke blijven. Dat kan bijvoorbeeld door te weigeren wapens aan die landen te verkopen, een win-win sanctie.

Tenslotte zou Nederland druk uit kunnen oefenen op de lidstaten van de EU om voortaan mee te werken aan onderzoeken door het Panel. Een niet bij naam genoemd lidstaat pleitte in de vergadering van de Veiligheidsraad van 15 september 2014 voor duidelijkheid rond de oorsprong van wapenstromen en betreurde het gebrek aan medewerking van de lidstaten in dat opzicht. Het Panel stelt in het rapport: ‘Tot op heden zijn, ondanks de schendingen gemeld in het Panel drie eerdere rapporten, geen maatregelen zijn genomen tegen de meeste overtreders. Het is is zelfs zo, dat sommigen op nieuw de fout zijn ingegaan.’

Geschreven voor Ravage-Webzine 
English version soon at stopwapenhandel.org

Meedoen om te helpen; Interview met Martin Broek

Als ik langs het IJ terugloop naar Amsterdam Centraal heb ik La Bamba in mijn hoofd, een oud Mexicaans dansliedje waarmee Ritchie Valens in 1958 op slag beroemd werd en dat bijna dertig jaar later door Los Lobos werd gecoverd voor een film over het leven van Ritchie. Ik kom net terug van een gesprek met Martin Broek. Hij is nu journalist en columnist en voorheen actief in tal van antimilitaristische groepen. Maar hij begon als hofmeester bij de marine. Vandaar misschien die oorwurm, dat liedje in mijn hoofd. Of kwam dat omdat ik blij geworden was door Martins verhaal? ... yo no soy marinero, soy capitán, soy capitán ...*

(Een kortere versie van dit interview staat in Vredesmagazine van maart 2015.)

Image may be NSFW.
Clik here to view.
Aanbieden 3.000 handtekeningen tegen de levering van marineschepen aan Indonesië aan Karien van Gennip, Staatssecretaris Economische Zaken, door Campagne tegen Wapenhandel en aanhang, 2 juni 2005. Foto basdemeijer.nl/
Hofmeester. Ik heb er nooit over nagedacht, wat doe je dan voor werk? 

‘Eigenlijk heet dat matroos LDV (logistieke dienst verzorging). Dat is een combinatie van een soort kelner, kok en bottelier, die verzorgt de voorraden en dan been je ook koeien en varkens uit. Dat leerde je, je kreeg een opleiding in een klasje. Ik heb in een slagerij gestaan. Ik kookte ook, ik heb in een keuken voor 120 mensen gestaan, niet op een schip maar in een kazerne.’

 Was dat tijdens je dienstplicht?

‘Nee, ik ben beroeps geweest, Kort Verband Vrijwilliger heette dat.’

Hoe kwam je daar terecht?

‘Ik ben in ‘62 geboren in Vlaardingen, maar ik ben in Maassluis opgegroeid. Aan de overkant lagen de scheepswerven van Verolme. Mijn vader werkte bij zeesleepvaart Smit en later bij Boskalis. Mijn hele familie heeft altijd gevaren. Op mijn tiende ben ik verhuisd naar Dinteloord omdat mijn ouders uit de Randstad weg wilden. Daar heb ik gewoond tot mijn 18de. Toen ben ik naar de marine gegaan. Ik had de lagere landbouwschool gedaan en de gts, een soort ambachtsschool in Breda; daar heb ik voor kok en kelner geleerd. Ik ging in het leger omdat ik vond dat de Russen zich misdroegen in Polen; dat was eind jaren ‘70. De NAVO trad daartegen op. Dat was de politieke reden om in het leger te gaan, naast de zucht naar avontuur. Bovendien kom ik uit een zeemansfamilie. Nou, toen lag het min of meer voor de hand om bij de marine te gaan. Maar al snel zag ik dat er ontzettend veel racisme was en seksisme. Ik kreeg daar steeds meer weerzin tegen. Ik kreeg er onder meer een opleiding over het gebruik van chemische wapens. Ook dat vond ik vreselijk. En het zo maar moeten gehoorzamen was ook niet echt mijn karakter. Dus de twijfels kropen er eigenlijk al van het begin af aan in en die werden sterker en ik dacht: nee dit wil ik niet. Ik wilde dienst weigeren, maar dat werd me min of meer afgeraden en ik werd ook niet erg goed geholpen door de Vereniging Dienstweigeraars. Dus heb ik het uitgezeten. Ik was in die tijd al wel een paar keer mee geweest met de kerk waar ik toen bijzat, de Nassaukerk, naar vliegbasis Woensdrecht om de franciscanen te bezoeken en de vredesactivisten die daar bij de basis woonden. Dat was in de tijd van de vredesdemonstraties in ‘84, ‘85. Ik had van die buttons op, die waren toen heel erg in, van die mannetjes en vrouwtjes van Opland die de boel wegschopten. Dus ja, eigenlijk paste ik ook helemaal niet meer bij de marine. Ik heb het uitgezeten tot het eind in oktober ‘85 en toen was dat deel van mijn leven afgelopen.’

En toen?

‘Al tijdens mijn marinetijd ben ik vanaf de basis “op de wal” gaan wonen zoals ze dat noemen, op kamers in de Staatsliedenbuurt. Daar ging ik vrijwilligerswerk doen op een buurtbus om bejaarden mensen te helpen met in- en uitstappen die naar de kapper gingen of naar de klaverjasclub. In september ‘86 ben ik in m’n eentje naar een actie gegaan bij Woensdrecht waarbij de poorten werden geblokkeerd. De politie heeft een van die poorten heel hardhandig, met erg veel geweld, ontruimd. Ik dacht: als mensen zo aangepakt worden, moet ik meedoen om hen te helpen. Dus toen ben ik voortaan iedere eerste maandag van de maand mee gaan doen met de blokkades. Ik zat inmiddels op het avondatheneum en ik ging in ook mijn schoolvakanties naar Woensdrecht om een paar weken in zo’n vredeskamp te wonen. En zo ben ik vanuit daar BONK ingerold.’  

BONK?

‘BONK stond voor Burgerlijke Ongehoorzaamheid en Non-Koöperatie; het was een vredesgroep die in ‘85 werd opgericht en die tegen plaatsing van kruisraketten was. Daar kwam ik al snel in de coördinatiegroep terecht, waarschijnlijk omdat ik enthousiast was. Bij BONK organiseerde ik acties en ik schreef een krant vol samen met andere mensen. Ik zat er nog maar net bij toen een van de mensen van BONK, Peter Custers, een lezing hield over de ontwikkelingen in de linkse beweging in de Filippijnen. Hij tekende een kaart van de Filippijnen met het eiland Luzon bovenaan en Mindanao helemaal onderaan, zodat je de Filippijnen zag ontstaan. En hij vertelde wat er allemaal gebeurde, alsof hij er zelf bij was. Het was de eerste keer dat ik zag dat je zoiets kon doen, zo analyseren, over waar je staat, waar andere mensen staan, wat er gebeurt. Dat was voor mij een eye-opener. Dat is een van de verrijkingen van mijn leven geweest. Ik herinner het me nog goed; ik zie dat papier nog hangen en ik zie Peter er nog naast staan. BONK hield na een paar jaar op te bestaan en AMOK wilde BONK wel min of meer opnemen in hun tijdschrift. Samen met nog iemand ging ik mee als redactielid én met Truke Kranendonk, dat was een oude anarchiste die bij de Vredesaktiekrant werkte, die krant stopte toen ook. En bij AMOK, wat doen ze daar? Schrijven, studeren. Ik had al wel korte berichten geschreven, maar dat was met veel moeite. Mijn eerste lange artikel voor AMOK ging over BONK. Iemand van AMOK heeft me geholpen om het artikel beter te maken. Dus daar leerde ik beter schrijven. Mijn tweede artikel ging over straaljagers naar Turkije. Ha, en juist toen ik dat aan het schrijven was, hakte Kees Koning samen met Co van Melle in Woensdrecht met mokers en bijlen twee van die straaljagers in elkaar. Dat was in de nacht van ‘88 op ‘89. Dat was mijn tweede lange artikel. En zo rol je dan ergens in waar je niet aan gewend bent -ik had wat je tegenwoordig vmbo noemt gevolgd en ineens zat ik tussen allemaal academici. Dat maakte het wel moeilijk. Maar ik wilde heel graag en ik was gedreven, dus als ik een artikel niet snapte las ik het vier keer, tot ik het wel snapte.’

Je zat in verschillende antimilitaristische groepen. Ook in MariNEE. Wat was dat?

‘Je had in Amsterdam een onderzoeksgroep, GRAM, Groep Amsterdamse Anti-Militaristen. Die deden onderzoek naar het gebruik van marineschepen door de NAVO en het invliegen van troepen uit de Verenigde Staten via Schiphol. Daar waren geheime documenten over, contracten tussen de Nederlandse en de Amerikaanse overheid. We hebben uitgezocht hoe dat precies zat en daar is een mooi rapport over verschenen. Later zijn we ook vlootbezoeken aan de Amsterdamse haven gaan bekijken. We brachten in kaart welke schepen er kwamen. We organiseerden protesten en gingen naar de pers als er kernwapens aan boord waren. Dat vlootbezoekendeel is uitgegroeid tot MariNEE. Dat was rond ‘88. Het is de basis geweest van de Campagne tegen Wapenhandel. Zo is mijn leven toch een mooi eenduidig verhaal, een zeemanszoon, nog steeds, hahaha.’

Eind 1993 werd Martin gevraagd om een campagne te coördineren van het Europees Netwerk tegen Wapenhandel rond wapenhandel naar Indonesië dat toen onder Soeharto-bewind stond. ‘Ja, we wilden solidair zijn met Indonesië en we wilden vanuit verschillende antiwapenhandelgroepen dat punt aanpakken. Dat werkt alleen maar als iemand het een beetje coördineert. En dat deed ik. Maar dat moest in het Engels en ik kende helemaal geen Engels, dus toen heb ik me weer ergens doorheen moeten bijten en ben ik in het Engels gaan werken. Die wapenhandel is bij me blijven hangen en dat is nooit meer weggegaan. In oktober ‘95 werd ik banenpoolmedewerker bij de Campagne tegen Wapenhandel. Later is die baan overgegaan naar het Transnational Institute waarvoor ik onder meer een analyse over de wapenhandel tussen de EU en de ASEAN heb gemaakt.’

Een eerste betaalde baan. Was dat een verandering?

‘Het maakte niets uit. Ik ben hetzelfde blijven doen maar ik had wel inkomen, ik had iets meer vastigheid. Dat was van belang, want ik wilde ook vader worden. Nu heb ik heb twee jongens van 16 en 14. En ik wilde af van het gezeur van de sollicitatieplicht. Dat was ook een reden. Het geld was niet de reden.’

‘In ‘96 ben ik naar Indonesië gegaan. Dat was een zeer indrukwekkende reis, omdat op dat moment ook het protest tegen Soeharto op z’n hevigst was. Ik was er nog geen vier dagen toen in Jakarta een kantoor door het leger werd ontruimd waarbij een aantal doden vielen. Overal waar ik kwam werden mensen om me heen gearresteerd. Ik was daar om met plaatselijke groepen te praten. We wilden weten wat er op een kogelhuls stond of waar ze mee beschoten werden, we wilden foto’s van voertuigen, zodat wij konden bepalen waar de voertuigen en kogels vandaan kwamen; die komt uit Duitsland en die komt uit België. We konden met zo’n foto van een kogel naar de Belgische overheid stappen. Op die manier wilden we meer druk leggen. Maar de situatie was op dat moment erg gespannen dus de mensen hadden wel wat anders aan hun hoofd. Om samenwerking te zoeken was het niet echt de goeie tijd. Kort daarna, in ‘98, schreef ik voor het eerst een boek: Nederlandse wapenhandel in de jaren '90. Daarna begon het allemaal steeds degelijker vorm te krijgen, dat wapenhandelwerk van ons. Samen met Frank Slijper die bij AMOK in Groningen zat, heb ik lang de Campagne tegen Wapenhandel gedreven. Het eerste grote succes was een embargo van wapens naar India en Pakistan, belangrijke klanten van de Nederlandse wapenindustrie. Een Kamerlid van de PvdA, Apostolou, vond het belangrijk en die heeft zijn collega van het CDA, Henk de Haan, overtuigd en uiteindelijk was er een kamermeerderheid. Ja, dat heeft tientallen miljoenen euro’s aan wapenfabrikant Hollandse Signaal gekost. India en Pakistan hebben jarenlang geen Nederlandse wapentechnologie ontvangen.’

In 2003 schreven Frank Slijper en Martin samen het boek: Explosieve Materie; Nederlandse wapenhandel blootgelegd. Omdat de overheid in het kader van ‘het landsbelang’ zo weinig mogelijk informatie verstrekt over internationale wapenhandel, deden ze een beroep op de Wet Openbaarheid Bestuur (WOB) om alle stukken te krijgen die met Nederlandse wapenexport te maken hadden. ‘Ja, daar zijn we lang mee bezig geweest. Uiteindelijk kregen we iets van 16.000 pagina’s van Economische Zaken, allemaal uitgeprinte computerbestanden. Het was een heidens karwei om die op volgorde te krijgen en door te spitten. Op grond van die informatie hebben we dat boek geschreven. Daarna zijn we doorgegaan met die WOB-procedure, want er waren nog 32 dozen, materiaal over militaire contacten, over militaire leverantie. Dat is ons aan het eind van de procedure geweigerd. Het is de langste WOB-procedure uit de Nederlandse geschiedenis geworden. Het is een goed voorbeeld van dat vastbijten in zaken, als een pitbull. Ze hebben ons proberen te verdrinken in informatie, dat is niet gelukt, we zijn bovengekomen.’

Je bent tegen wapenhandel. Ben je ook pacifist?

‘Ik ben niet tegen geweld en ook niet voor. Soms kan geweld noodzakelijk zijn om grote misstanden, die op een andere manier niet aan op te lossen zijn, aan te pakken. Daar moet je altijd heel zorgvuldig mee omspringen. Een positief voorbeeld vind ik wat in Zuid-Afrika gebeurde. Daar werd de gewapende tak van het verzet ingezet om het verzet ook uitstraling naar buiten te geven. Dat was meer tactisch dan strategisch. Nee, ik ben geen pacifist.

Ik ben zelf militair geweest. Dat heeft een groot voordeel gehad. Bij BONK zaten mensen die militairen vreselijk vonden, daar moest je niet mee te maken hebben. Maar waarom zou je een groep mensen uitsluiten van jouw strijd om een betere wereld omdat ze toevallig een beroep hebben dat je niet aanstaat? Het is altijd de uitdaging om met elkaar in gesprek te komen en die uitdaging wil ik blijven aannemen, ook met mensen die in het leger zitten. Er waren heel aardige mensen bij, er waren ook rotzakken bij, maar in die antimilitaristische beweging ben ik ook rotzakken tegen gekomen. Af en toe was ik het meer eens met het leger dan met sommige vredesactivisten. Neem Srebrenica, het leger zei: “dat is niet te verdedigen, daar moeten we niet heen willen”. En wat zei het IKV? “Er moet een save haven worden gecreëerd en daar moeten militairen voor naar toe.” Nou, dat is schreeuwend uit de hand gelopen.’

Als ik afscheid wil nemen zegt Martin: ‘Ik wil een pleidooi houden voor de kleine clubjes omdat die een onafhankelijke kritische stem hebben. Toen er een oorlog in Irak moest beginnen in 2003, was er maar een handjevol mensen dat dat onverstandig vond. Dat handjevol mensen kwam uit die kleine clubjes. Zowel Frank als ik liepen onze benen uit ons lijf om overal praatjes te houden. We konden die afweging maken, want we hoefden ons niet voor bijvoorbeeld GroenLinks te verantwoorden. Die zouden gezegd hebben: “jullie zijn gek, we moeten ingrijpen”. Pas achteraf zei Femke Halsema: “sadder but wiser”. De PvdA hetzelfde. Pax Christi, IKV? Die waren allemaal vóór de oorlog. AMOK, Kerk en Vrede, Campagne tegen Wapenhandel, die vonden het onverstandig, zij hebben ontzettend gelijk gekregen. Die hadden hun eigen onafhankelijke links-radicale standpunt, waar ze nooit groot mee zullen worden, maar waardoor ze wel de juiste conclusie op het juiste moment trokken.

Mensen zijn vaak wel tegen clusterwapens, tegen landmijnen, tegen kernwapens. Gisteren kwam ik een verhaal tegen: Er gaat radarapparatuur naar Denemarken. Wat is daar mis mee? Het is radarapparatuur die gebruikt wordt voor het raketschild, dat jaagt de spanningen tussen Europa en Rusland nog verder op. Hebben we dat nodig? Nee, dat hebben we niet nodig. Het zijn antimilitaristen die dat punt naar voren halen. Daarom is het heel belangrijk dat die clubjes blijven bestaan.’

Marian van Stiphout

* ik ben geen matroos, ik ben kapitein, ik ben kapitein

Libya needs serious arms control

Last Friday, the UN Security Council decided to leave the arms embargo against Libya unchanged, and urged the government in Tripoli to improve the monitoring of its weapons. Libya and neighbouring Egypt had asked to lift restrictions on Libyan government arms imports 'so it could better fight extremists groups.'

Image may be NSFW.
Clik here to view.
Earlier this month the UN Panel of Expert on Libya stated in its annual report on 2014 that the country has “an open-ended conflict with no clear dominant military party.” In the aftermath of the NATO-backed war, militias flourished and weapons became freely available from within Libya or by procurement from outside. The chairman of the Dutch Parliamentary Comity for Defence, Han ten Broeke (VVD, Liberals) said to Stop Wapenhandel that unfortunately, after Khadaffi was killed, Libya started to proliferate weapons through the whole region, but “sometime you meet the Law of the Untended Consequences.” As if some consequences could not have been foreseen. In 2014 almost three thousand individuals were killed in the Libyan fightings and four hundred thousand were displaced, out of a population of six million. Unintended or not, the havoc in all surrounding countries - Mali as a point in a case, but also Syria -, is also enormous. This is in shrill contrast to the programs to halt arms transfers and trafficking by e.g. the United Nations Support Mission in Libya and among others the German Agency for International Cooperation.

The UN-report on Libya over 2014 is the fourth publication by the Panel of Experts: “Since the outbreak of the armed conflict in 2014, the demand for weapons and above all for ammunition, has soared and all parties to the conflict have been highly active in procuring military materiel. This has significantly increased the number of investigations conducted by the Panel” it states. Those investigations are not easy, because “while the panel is aware of pending transfers of material from several Member States, no such information was provided to the Committee [to the Special Representative of the Secretary-General, Bernardino León], making monitoring of deliveries of materiel very challenging.” The current Libyan acquisition budget is LYD 150 million (€ 104 million). For the next period 1 billion is expected (€ 696 million). Next year will be even more demanding.

The Panel is a body established by the UN and questions the Member States directly for information. But phrases like 'refusal to supply information' and 'no response has yet been received from the United States' etc. are many in the report. This is the case e.g. in connection to a cancelled, but partial delivered, order of Caracal F Pistols to the Libyan Ministry of Interior. An Hungarian bank, a US registered broker and a UAE arms producer were involved.

The scarce information which is coming forward makes the report however very valuable. In the Caracal pistol case the end-user certificate is annexed to the report to show the deal was real. In another case the use of confidential sources based at the port of Tobruk were mentioned. Those sources confirmed the offloading of military material including small arms and light weapons (SALW) from an Egyptian vessel.

It is remarkable that despite the ongoing conflict there is still space to export weapons. The Panel reports on weapons catched at the borders with Egypt, Algeria, Tunisia, Niger, Chad and Sudan. Chad is worried the weapons will end in the hands of Boko Haram. Arms traffickers in Chad sell Libyan anti-tank mines at 150 US$ a piece and SA-7 manpads (shoulder fired air missiles) for 10-12.000 US$.

Some cases are described in more detail in the report. One of them is a Italian arms transport just after the start of the Libyan revolution of 2011. Smuggled Warsaw Pact weapons were confiscated by Italy back in 1994, during the war in former Yugoslavia. The weapons were stored at the island Santo Stefano and not destroyed, despite a court ruling to that effect. In May 2011, four army trucks transported cargo from the army base at the island, but a juridical investigation into the final destination of these transports was blocked after army commanders invoked 'state security.' Rumours on arms deliveries to Libyan rebels during 2011 are still corroborated by the Panel.

Another case is the loss of 23 Oberland OA-15 assault rifles (made in Germany), 70 9mm Glock handguns (made in Austria) and more than 42,000 rounds of ammunition. The weapons were meant to protect the European Border Assistance Mission (EUBAM). In February 2014 Malta asked permission for the export and an end-user certificate had been signed by the EU-delegation to Libya. The 10th of March GardaWorld shipped the weapons to Tripoli International Airport. Upon arrival the Libyan customs said clearance documents were missing. EUBAM was informed about the arrival of the guns. But when GardaWorld personnel returned a week after with the requested documents, the weapons were gone. Libyan authorities did not bother for follow-up investigation.

Shipments of Milan anti-tank missiles from Libya to Syria were reported in previous reports. The missiles were produced by Airbus, but the company denied that it sold them to Libya. During the revolution of 2011 the Khadaffi regime accused Qatar of exporting the missiles to the rebels. In 2012 they were en route to Syria and found at the Letfallah II which was seized by the Lebanese authorities. “France did not disclose to which country the missiles had been originally exported” says the UN report. During the Airbus shareholder meeting Tom Enders, CEO of Airbus, was asked about it, but he responded it was the French government which had to answer. The Dutch government was never asked, because Airbus headquarters are in the Netherlands for tax evasion only, not for difficult questions on international relations.

Last year Qatar added a new chapter to its devastating policies in Libya. The emirate was accused of backing groups with weapons and funding while the heavy fighting of Operation Fajr was ongoing. When the UN Panel inquired about those strong allegations Qatar did not bother to respond. Nevertheless, Qatar still is a prominent client for Western arms.

What can be done to stop the Libyan arms market? The UN Panel has two recommendations to Member States. The first is to regulate brokering. The second is to inspect cargo to and from Libya. Life can be so easy. Another recommendation might be to cooperate when asked for information by the Panel. And to sanction those who don't, e.g. by refusing arms sales to those countries; a win-win opportunity. Another suggestion for recommendation: Pressure Member States of the EU to cooperate. One unnamed Member State called in the  for clear identification of the origins of arms flows and regretted the lack of cooperation from Member States in that regard. The Panel states itself in the report: “To date, despite the violations reported in the Panel’s three previous reports, no action has been taken against most of the violators. What is more, some have been involved in further violations.” There are many possibilities still to improve the situation. Lifting the embargo is not the way. Luckily that was not done.

Written for stopwapenhandel.org 
Dutch version Ravage-Webzine 

US Defense Contracts with Dutch participation (08/07/14-20/04/15)

Products bought by the Dutch state and with Dutch participation (work will be performed by).

No: 518-13, July 17, 2013 , NAVY,
Raytheon Missile Systems, Tucson, Ariz., is being awarded a $19,070,236 modification to previously awarded contract (N00024-13-C-5403) for Standard Missile engineering and technical services for the U.S. Navy, other government agencies and foreign military sales.  This contract will provide engineering and technical services for Standard Missile 2, 3 and 6.  These services include research and development efforts; design, systems, and production engineering; technical services; evaluation services; component improvement services; and production proofing services for missile producibility, missile production, and shipboard integration for fiscal years 2013-2017.  This contract includes foreign military sales to Japan (28 percent), Australia (24 percent), Korea (21.5 percent), Germany (8.3 percent), Netherlands (8.3 percent), Taiwan (7 percent), Canada (1.7 percent), and Spain (1.2 percent).  Work will be performed in Tucson, Ariz. (86.8 percent); Andover, Mass. (9.4 percent); Huntsville, Ala. (1.7 percent); Arlington, Va. (1.1 percent); Camden, Ark. (0.7 percent); and White Sands, N.M. (0.3 percent), and is expected to be completed by July 2014.  Fiscal 2013 research, development, test & evaluation, Department of Defense, foreign military sales, fiscal 2013 research, development, test & evaluation, Navy, fiscal 2012 other procurement, Navy funding in the amount of $18,474,253 will be obligated at the time of the award.  Contract funds will not expire at the end of the current fiscal year. The Naval Sea Systems Command, Washington, D.C., is the contracting activity. 

No: CR-148-14, August 05, 2014, NAVY,
Raytheon Missile Systems, Tucson, Arizona, is being awarded a $43,991,627 modification to a previously awarded cost-plus-fixed-fee contract (N00019-12-C-2002) for the design, development, and engineering analysis of the AIM-9X Block II Missile System for the U.S. Navy, U.S. Air Force, and the governments of Turkey, Oman, Belgium, Netherlands, Singapore, Malaysia, and Morocco. This modification includes the necessary replacements for the AIM-9X Control Actuation System, inertial measurement unit, electronics unit processor and improvements in insensitive munitions performance in the hardware development and Operational Flight Software versions 9.4X, 9.15X and 10.X. Work will be performed in Tucson, Arizona (91.6 percent); Minneapolis, Minnesota (6.5 percent); Pinellas Park, Florida (1.3 percent); and Andover, Massachusetts (0.6 percent), and is expected to be completed in July 2015. Fiscal 2014 research, development, test and evaluation (Navy and Air Force) funds and Foreign Military Sales funds in the amount of $22,092,354, will be obligated at time of award, none of which will expire at the end of the current fiscal year. This contract combines purchases for the U.S. Air Force ($23,620,000; 53.7 percent); U.S. Navy ($8,155,233; 18.5 percent); and the governments of Turkey ($4,095,000; 9.3 percent); Oman ($2,590,000; 5.9 percent); Belgium ($2,100,000; 4.8 percent); Netherlands ($1,680,000; 3.8 percent); Singapore ($980,000; 2.2 percent); Malaysia ($701,394; 1.6 percent); and Morocco ($70,000; 0.2 percent) under the Foreign Military Sales Act. The Naval Air Systems Command, Patuxent River, Maryland, is the contracting activity.

No: CR-156-14 August 15, 2014, ARMY,
Raytheon Integrated Defense Systems, Andover, Massachusetts was awarded a $109,078,477 firm-fixed-price level-of-effort foreign military sales (Germany, Greece, Israel, Japan, Saudi Arabia, Korea, Kuwait, Netherlands, Spain, Taiwan, Ukraine) contract with options for engineering services for the Patriot System Tracking Radar. Work will be performed in Andover, Tewksbury, and Burlington, Massachusetts; El Segundo, California; El Paso, Texas; Huntsville, Alabama; Pelham, New Hampshire; and White Sands, New Mexico, with an estimated completion date of Jan. 31, 2015. One bid was solicited and one received. Fiscal 2014 operations and maintenance (Army) funds ($58,886), fiscal 2014 research, development, test, and evaluation funds ($5,287,374), and fiscal 2014 and 2010 other procurement funds ($76,462,599) are being obligated at the time of the award. Army Contracting Command, Redstone Arsenal, Alabama, is the contracting activity (W31P4Q-14-C-0093).

Lockheed Martin Corp., Lockheed Martin Aeronautics Co., Fort Worth, Texas, is being awarded a $64,283,943 cost-plus-incentive-fee contract for the modification of 14 F-35A air vehicles for the U.S. Air Force (13) and the government of the Netherlands (1), and 13 F-35B air vehicles for the U.S. Marine Corps (11) and the government of the United Kingdom (2). This contract includes procurement for 528 modification kits, installation, and labor. Work will be performed in Fort Worth, Texas (40 percent); Cherry Point, North Carolina (12 percent); San Diego, California (10 percent); Cedar Rapids, Iowa (7 percent); Ogden, Utah (6 percent); Nashua, New Hampshire (4 percent); Eglin, Florida (3 percent); Greenville, South Carolina (3 percent); Samlesbury, United Kingdom (3 percent); Edwards, California (2 percent); Marabar, Florida (2 percent); Tucson, Arizona (2 percent); Redondo Beach, California (2 percent); Orlando, Florida (2 percent); Baltimore, Maryland (1 percent); and Owego, New York (1 percent), and is expected to be completed in September 2017. Fiscal 2013 aircraft procurement (Marine Corps and Air Force); 2015 research, development, test and evaluation (Marine Corps and Air Force), and international partner funds in the amount of $64,283,943 are being obligated on this award, $40,817,604 of which will expire at the end of the current fiscal year. This modification combines purchases for the U.S. Marine Corps ($30,784,983; 48 percent); U.S. Air Force ($25,077,651; 39 percent), and international partners ($8,421,309; 13 percent). This contract was not competitively procured pursuant to 10 U.S.C. 2304(c)(1). The Naval Air Systems Command, Patuxent River, Maryland, is the contracting authority (N00019-15-C-0016).

The Boeing Co., St. Louis, Missouri, is being awarded $8,644,374 for firm-fixed-price delivery order 2067 against a previously issued Basic Ordering Agreement (N00019-11-G-0001) for follow-on integrated logistics support/engineering services for Harpoon /SLAM-ER Missile System and Harpoon Launch Systems for the U.S. Navy and various foreign military sales customers. Work will be performed in St. Charles, Missouri (91.84 percent); St. Louis, Missouri (5.47 percent); Yorktown, Virginia (2.64 percent); and Oklahoma City, Oklahoma (.05 percent), and is expected to be completed in January 2016. Fiscal 2015 operations and maintenance (Navy) and foreign military sales funds in the amount of $8,644,374 will be obligated at time of award; $2,310,523 of which expire at the end of the current fiscal year. This contract combines purchases for the U.S. Navy ($2,310,523; 26.74 percent); and the governments of Turkey ($807,597; 9.35 percent); Taiwan ($706,776; 8.17 percent); Korea ($528,318; 6.11 percent); Japan ($471,056; 5.45 percent); Egypt ($456,647; 5.28 percent); Saudi Arabia ($365,656; 4.23 percent); United Kingdom ($316,563; 3.66 percent); Pakistan ($304,113; 3.52 percent); Australia ($303,525; 3.51 percent); Chile ($237,601; 2.75 percent); Canada ($231,071; 2.67 percent); Singapore ($216,855; 2.51 percent); Israel ($197,868; 2.29 percent); Portugal ($189,145; 2.19 percent); India ($168,656; 1.95 percent); Thailand ($165,516; 1.91 percent); Bahrain ($129,570; 1.50 percent); Kuwait ($88,155; 1.02 percent); United Arab Emirates ($85,015; 0.98 percent); Malaysia ($84,819; 0.98 percent); Oman ($83,837; 0.97 percent); the Netherlands ($81,455; 0.94 percent); Germany ($65,164; 0.75 percent); and Denmark ($48,873; 0.57 percent) under the foreign military sales program. The Naval Air Systems Command, Patuxent River, Maryland, is the contracting activity.

No: CR-245-14, December 23, 2014, NAVY
Raytheon Co., Tucson, Arizona, is being awarded a $49,000,000 modification to previously awarded contract (N00024-13-C-5410) to exercise options for the accomplishment of Evolved SeaSparrow Missile (ESSM) design agent, in-service support and technical engineering support services.  The ESSM program is an international cooperative effort to design, develop, test, and procure ESSM missiles and related support and services. The ESSM provides enhanced ship defense.  Work will be performed in Tucson, Arizona (90.65 percent); Germany (2.55 percent); Norway (2.11 percent); Australia (1.53 percent); Netherlands (1.36 percent); Canada (0.68 percent); Spain (0.42 percent); Turkey (0.30 percent); Denmark (0.28 percent); and Greece (0.12 percent) and is expected to be completed by December 2015.  Fiscal 2015 weapons procurement (Navy); fiscal 2015 research, development, test and evaluation; and fiscal 2015 operations and maintenance (Navy) funding in the amount of $14,439,376 will be obligated at time of award and funds in the amount of $1,953,715 will expire at the end of the current fiscal year. The Naval Sea Systems Command, Washington, District of Columbia, is the contracting activity.

No: CR-248-14, December 30, 2014, AIR FORCE, 
http://www.defense.gov/Contracts/Contract.aspx?ContractID=5448
Boeing Aerospace Operations Inc., Oklahoma City, Oklahoma, has been awarded an estimated $18,681,615 firm-fixed-price and time and materials modification (P00203) to contract FA8106-07-C-0001. Contractor will provide engineering services support including sustaining and non-recurring engineering services for Boeing commercial derivative military aircraft. Work will be performed at Oklahoma City, Oklahoma, and is expected to be completed by Dec. 31, 2015. This contract has a small portion of foreign military sales to the Netherlands. Fiscal 2015 operations and maintenance funds in the amount of $10,209,260 are being obligated at the time of award. Air Force Life Cycle Management Center, Tinker Air Force Base, Oklahoma, is the contracting activity.

No: CR-024-15, February 05, 2015, NAVY,
Raytheon Missile Systems, Tucson, Arizona, is being awarded a $9,603,500 modification to previously awarded contract (N00024 13 C-5403) for Standard Missile 2 (SM-2) and Standard Missile 6 (SM-6) engineering and technical services.  This contract will provide for engineering and technical services in support of SM-2 and SM-6 to ensure continuity in production, design integrity and total systems integration of the missile round and its components.  This contract combines purchases for the U.S. Navy (23 percent) and the governments of Japan (50.2 percent), Taiwan (14.8 percent), the Netherlands (4.3 percent), Korea (4.2 percent), Germany (2.9 percent) and Spain (.6 percent) under the Foreign Military Sales (FMS) program or cooperative agreements.  Work will be performed in Tucson, Arizona, and is expected to be completed by December 2015.  FMS, fiscal 2015 research, development, test and evaluation, fiscal 2014 weapons procurement (Navy) and Cooperative Agreements funding in the amount of $9,603,500 will be obligated at time of award and will not expire at the end of the current fiscal year.  The Naval Sea Systems Command, Washington, District of Columbia, is the contracting activity.

No: CR-051-15, March 19, 2015, ARMY,
Intuitive Research and Technology Corp.,* Huntsville, Alabama, was awarded a $14,128,559 modification (000382) to Foreign Military Sales contract W31P4Q-07-A-0015 (Egypt, Korea, Chile, Finland, Netherlands, Oman, Qatar, United Kingdom, Norway) for labor and travel to support the Cruise Missile Defense Systems Project Office. Fiscal 2015 research, development, testing and evaluation, operations and maintenance (Army) and other procurement funds in the amount of $ $14,128,559 were obligated at the time of the award. Estimated completion date is Nov. 23, 2015. Work will be performed in Huntsville, Alabama. Army Contracting Command, Redstone Arsenal, Alabama, is the contracting activity.

No: CR-061-15, April 02, 2015, NAVY,
Raytheon Missile Systems, Tucson, Arizona, is being awarded a $517,300,000 cost-plus-incentive-fee and cost-plus-fixed-fee contract for the Evolved Seasparrow Missile (ESSM) Block 2 engineering and manufacturing development (EMD) requirements. This contract will procure all necessary efforts to design, qualify and test ESSM Block 2 and prepare the program for a successful ‘Milestone C’ decision, currently planned in FY18. The ESSM Block 2 is an international cooperative effort to design, develop, test, and procure ESSM Block 2 missiles. ESSM Block 2 provides enhanced ship self-defense. This contract combines purchases for the Navy (40 percent) and the governments of Australia (16.51 percent), Canada (13.77 percent), Germany (6.44 percent), the Netherlands (5 percent), Denmark (4.56 percent), Norway (4.56 percent), Turkey (4.56 percent), Spain (2.5 percent), Greece (1.5 percent), and Portugal (.6 percent), as part of the NATO Seasparrow Consortium. Work will be performed in Tucson, Arizona (67 percent); Norway (2 percent); McKinney, Texas (5 percent); Australia (3 percent); the Netherlands (3 percent); Canada (3 percent); Germany (3 percent); Turkey (2 percent); Andover, Massachusetts (2 percent); San Marco, California (1 percent); San Diego, California (1 percent); San Jose, California (1 percent); Cincinnati, Ohio (1 percent); Canton, New York (1 percent); Greece (1 percent); Denmark (1 percent); and with 3 percent in various locations that each will perform less than 1 percent of the effort, and is expected to be completed by May 2019. Fiscal 2015 research, development, test and evaluation funs and foreign Military Sales contract funds in the amount of $26,000,000 will be obligated at time of award and will not expire at the end of the current fiscal year. This contract was not competitively procured. Full and open competition need not be provided for when precluded by the terms of an international agreement or a treaty between the U.S. and a foreign government or international organization, or the written directions of a foreign government reimbursing the agency for the cost of the acquisition of the supplies or services for such government. The Naval Sea Systems Command, Washington, District of Columbia, is the contracting activity (N00024-15-C-5420).

Dutch technology for major weapons in the Yemen war


A coalition of 10 countries, including the Gulf Cooperation Council (GCC), is  fighting in Yemen against Houthi rebels who forced Yemen's government into exile. Dutch weapon systems are playing an invisible but important role in this war; many of the participating navy ships are fitted with Thales Nederland fire control radar. Analysts say the war is not about Yemen's internal situation, but a proxy war between Saudi Arabia and Iran. They warn that the only winner will be terrorist groups like al-Qaeda in the Arabian Peninsula.

Image may be NSFW.
Clik here to view.
People stand at the site of an air strike in Sanaa April 26, 2015. REUTERS/Khaled Abdullah
The Yemenites are confronted with destruction of their cities, infrastructure, and the scarce industrial facilities. Not to mention their deads, by heavy aerial and naval bombardments on cities. The US had to ask the Saudi's to narrow the scope of attacks.

The coalition against the Houthi's is actively sponsored though by US arms deliverances and fights with weapons sold by European countries as well (in the EU consolidated report on arms export 2013 Saudi Arabia was the second most important customer for EU-weapons, only after the US, with almost € 4 billion in one year). The United Nations installed an arms embargo against Yemen and - unsuccessfully - called to stop the fighting.

When Iran sailed to Yemen with two naval vessels, the destroyer Alborz and the axillary vessel Bushehr, it made headlines in the papers. What was not mentioned was that the Alborz is built at the British Vickers wharf as far back as 1969. The ship is one of a class of five (two others are more recently built in Iran). The Bushehr is build in 1974 at the C. Luhring, Brake wharf in Germany. Sold at their time to the Shah, for the most part of their lives the ships have belonged to the Islamic Republic. In response to the deployment of the oldies the US has send the aircraft carrier Theodore Roosevelt and the cruiser USS Normandy to the Gulf.

The Gulf Cooperation Council coalition and their friends are deploying a wide array of war planes and naval vessels (see illustration Business Insider). Jane's Defence Weekly of April 15, 2015 reported that the assets contributed by the countries involved 'remain vague'. The military magazine stated however that countries like Jordan are deploying jets and mentioned photo footage of Egyptian, Jordan and Bahraini F-16's taking part in the war. The kingdom of Jordan got 18 F-16's from the Netherlands and 9 from Belgium. Thus over a third of its 79 F-16 air frames came from the Benelux.




Due to offset policies of the past decades even the other F-16's used by the coalition are equipped with Dutch technology. The Eurofighters (EFA/Typhoon), which the Saudi's use in the operations, are a product of BAe Systems, Finmeccanica, and Airbus, the last company based in the Netherlands for tax reasons. The use of these planes was reported by UK media. Naval missile systems used (like Sea Sparrow, Harpoon) might also have Dutch components.

The map of the region shows that Yemen’s shoreline is almost as long as its land borders. Its beaches along the Gulf of Aden and the narrow entrance to the Red Sea are the route to the Mediterranean through the Suez canal. No wonder naval vessels have been deployed and used by the coalition in the Yemenite waters. It is also expected that Pakistan will join the fleet to enforce the naval blockade, but mission creep is already feared. It may be a method to circumvent the Pakistan Parliamentary opposition to join the forces against Yemen. The newest surface naval vessels of Pakistan were built by the Peoples Republic of China and fitted with Dutch military communication and combat data systems. Its Oliver Perry class is fitted with a Thales Netherlands derivative, the Perry Mk 92 fire control radar (Signaal WM28).

Above all, it is Egypt which is involved in the operations against the Houthi's. It owes this to the Saudi's, because of the generous donations made to al-Sisis by the House of Saud – the most recent donation of March 2015 worth 4 billion. Cairo has also its own reasons; the Suez Canal earns Egypt about $5 billion a year, a vital source of hard currency for a country that has suffered a slump in tourism and foreign investment. It is no surprise that the country has sent its navy to Yemen.

In early April reports turned up that the Egyptian navy fired missiles on Yemen. Of this navy, the guns come mainly from the US, Sweden and Italy and the radar, combat systems, and parts of missiles are also produced in the Netherlands. Jane's mentions the frigate Alexandria (formerly the Mubarak) fitted with Mk92 fire control radar and the fast attack misille craft Ezzat Awent fitted with Thales Nederland Scout data processing. At a Parliamentary round table on arms export however Thales Netherlands pretended not to understand why the Dutch government hesitated with giving permission for the export of Thales products to the wharf building Egypt’s naval vessels. While these are clearly and essential parts of the weaponsystems

Currently, work begins on Egypts Gowind corvette. Thales Netherlands will not only deliver its surface search radar, but also a crucial element of its direct fighting capabilities the target designation radar.

Written for: Stop Wapenhandel 
In Dutch

Hollands tintje aan oorlog in Jemen


Image may be NSFW.
Clik here to view.
Een van de achttien in Nederland gekochte F-16’s die door de Jordaanse luchtmacht worden ingezet in de strijd tegen Jemen

Nederlandse wapensystemen spelen een onzichtbare rol bij de oorlog in Jemen. Veel van de deelnemende marineschepen zijn uitgerust met vuurleidingsradar geproduceerd door Thales Nederland.

Sinds 26 maart voert Saoedi-Arabië, geruggensteund door een coalitie van Arabische landen (Marokko, Egypte, Soedan, Jordanië, Koeweit, Bahrein, Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten) bombardementen uit op stellingen van Houthi-rebellen in Jemen. Daar werd na een opstand in 2011 president Ali Abdullah Saleh verjaagd om plaats te maken voor een president die eind maart op zijn beurt per boot vluchtte naar Saoedi-Arabië.

De Houthi-rebellen proberen sindsdien in grote delen van het land de macht te grijpen, tot groot ongenoegen van Saoedi-Arabië dat met negen bondgenoten nu al een maand lang stellingen van de Houthi-rebellen, die in hun strijd worden gesteund door soldaten die op hun beurt Ali Abdullah Saleh steunen,bombardeert. Volgens de VN zijn daarbij inmiddels meer dan 1000 mensen omgekomen, onder wie 551 burgers en minstens 115 kinderen. Voedsel en benzine worden steeds schaarser en prijzen stijgen daardoor explosief.

Het gevecht om Jemen staat symbool voor de strijd om de regionale macht tussen het sjiitische Iran en soennitische Saoedi-Arabië, maar er lijkt eerder sprake te zijn van eengeopolitiek conflict. De Saoedische koning Salman ziet in de opmars van de Houthi’s een aanwijzing dat Iran zijn invloed probeert uit te breiden in de regio. Daarnaast plegen de Jemenitische tak van al-Qaïda en de Islamitische Staat (IS) aanslagen op het Arabische Schiereiland (AQAS).

Europese wapens

VN-chef Ban Ki-moon riep half april tevergeefs alle strijdende partijen op om de wapens neer te leggen nadat eerder de VN-Veiligheidsraad het leveren van wapens aan de Houthi’s verbood. De coalitie tegen de Houthi’s wordt militair gesteund door deVS en strijdt met wapens gekocht van Europese landen. In hetEU-verslag over de wapenexport in 2013 was Saoedi-Arabië na de VS de belangrijkste klant voor Europese wapensystemen met een waarde van bijna 4 miljard euro. De VN stelde een wapenembargo tegen Jemen in en vroeg alle partijen de gevechten te stoppen, dat laatste overigens zonder succes.

Op 9 april werd bekend dat een vloot bestaande uit twee Iraanse schepen in internationale wateren richting Jemen voer. Het ging om de torpedobootjager Alborz en het ondersteuningsschip Bushehr. De schepen haalden internationaal de krantenkoppen. Wat daarbij niet werd vermeld, is dat de Alborz in 1969 werd gebouwd op de Britse scheepswerf Vickers en de Bushehr in 1974 op de West-Duitse scheepswerf C. Lühring waardoor beiden sterk verouderd zijn.


Onderwijl zet de coalitie onder aanvoering van Saoedi-Arabië eenbreed scala aan militaire vliegtuigen en marineschepen in. Jane’s Defence Weekly meldt dat de bijdragen van de betrokken tien landen ‘onduidelijk’ zijn. Het militaire tijdschrift verklaarde echter wel dat landen als Jordanië vliegtuigen inzetten en dat er volgens foto’s tevens sprake is van Egyptische, Jordaanse en Bahreinse F-16’s.

Jordanië kocht recent achttien F-16’s van Nederland en negen van België, tezamen ruim een derde van hun totale squadron. Als gevolg van het gevoerde compensatiebeleid door de Nederlandse overheid gedurende de afgelopen decennia, waarbij ons land als tegenprestatie voor de aankoop van Amerikaanse F-16’s onderdelen voor de productie van dit gevechtsvliegtuig mocht leveren, zijn ook de overige F-16’s van Jordanië met Nederlandse technologie uitgerust.

De Eurofighters (EFA/Typhoon) die gebruikt worden door de Saoedi’s, zijn een product van BAe Systems, Finmeccanica, en Airbus. Het laatst genoemde bedrijf is om fiscale redenen gevestigd in Nederland. Van de inzet van Eurofighters in de strijd met de Houthi’s werd melding gemaakt in de Britse media. Marine-raketsystemen worden hierbij eveneens ingezet waarvan verschillende typen (zoals Sea Sparrow, Harpoon) Nederlandse technologische onderdelen bevatten.  

Thales Nederland

Met een blik op de geografische kaart blijkt dat de Jemenitische kust bijna net zo lang is als de landgrenzen. De stranden langs de Golf van Aden en de smalle ingang aan de Rode Zee vormen de route naar de Middellandse Zee die via het Suezkanaal loopt. Geen wonder dat vanwege het door de VN ingestelde wapenembargo de coalitie marineschepen inzet buiten de territoriale wateren van Jemen voor de controle van schepen.

Naast Saoedi-Arabië is het vooral vazal Egypte dat betrokken is bij de zeeblokkade. Een bedankje aan de Saoedi’s vanwege de gulle donaties van het Huis van Saud aan president al-Sisis en zijn regering, in maart nog4 miljard dollar. Caïro heeft ook een eigen reden. Het gebruik van het Suezkanaal levert Egypte ongeveer 5 miljard dollar per jaar op. Het is daarmee een onmisbare bron voor harde valuta voor een land dat door de afname van het toerisme en de buitenlandse investeringen financieel vrijwel aan de grond zit.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
54
Vuurleidingsradar van Thales Nederland

Verwacht wordt dat ook Pakistan zal toetreden tot de vloot voor deze zeeblokkade. De nieuwste Pakistaanse marineschepen worden gebouwd door China en zijn voorzien van Nederlandse militaire communicatie- en gevechtssystemen. De Pakistaanse Oliver Perry klasse is uitgerust met een derivaat geproduceerd door Thales Nederland, genaamd de Perry Mk 92 vuurleidingsradar (Signaal WM 28).

Begin april doken er berichten op dat de Egyptische marine raketten afvuurde op Jemen. De gebruikte wapens zijn voornamelijk afkomstig uit de VS, Zweden, Italië en Rusland. De radar, gevechtssystemen en onderdelen van de raketten is echter ten dele geproduceerd in Nederland. Jane’s Defence Weekly meldt dat het fregat Alexandrië (voorheen de Mubarak) is uitgerust met Mk 92 vuurleidingsradar en dat de snelle raketaanvalsschepen Ezzat Awent zijn uitgerust met Thales Nederland Scout dataverwerking.

Tijdens een parlementaire hoorzitting over het Nederlandse wapenexportbeleid op 13 april hield Thales zich van de domme en stelde niet te begrijpen waarom de regering aarzelde met het verlenen van toestemming voor de uitvoer van Thales producten voor de bouw van Egyptische marineschepen. Vuurleidingsradar is een essentieel onderdeel van een wapensysteem, evenals dataverwerkings- en gevechtssystemen. Momenteel werkt Egypte aan de bouw van Egyptes Gowindkorvetten. Thales levert hiervoor niet alleen de oppervlakte rondzoekradar, maar ook de doelaanwijsradar die cruciaal is voor moderne oorlogsvoering.

Geschreven voor Ravage-webzine

In English for Stop Wapenhandel 

Airbus aandeelhoudersvergaderingactivisten

Image may be NSFW.
Clik here to view.
Frank van der Linde AGM 2014
Moet ik me opgeven voor de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering van Airbus? Ik heb een aandeel voor het geval dat. Dit moet door de ING-bank geregistreerd worden en dan mag ik naar binnen, krijg een hapje en een drankje, en een kado dat meer kost dan mijn aandeel.

Airbus is wat wel het eerste Europese defensiebedrijf heet. Het is zoals veel van zijn branche genoten gevestigd in Nederland. Het heeft zelfs een klein kantoor in Leiden om de goede wil te tonen. Het gaat echter om het gunstige belastingklimaat in ons landje. Op die aandeelhouders vergadering zal het bedrijf aankondigen dat het de juridische status officieel zal veranderen in een Europees Bedrijf (Societas Europaea – SE) maar wel in Nederland gevestigd zal blijven.

Image may be NSFW.
Clik here to view.
Wendela de Vries, AGM 2013
Als ik binnen ben dan kan ik vragen stellen. De vraag die mij op de lippen brandt, is of de Saudi's al hebben laten horen hoe goed hun Typhoon gevechtsvliegtuigen presteerden bij het droppen van bommen op Jemen. Verder of die vliegtuigen de clusterbommen gooiden.

Nu al weet ik dat ik dan een prachtig antwoord zal krijgen van Tom Enders, de CEO van het bedrijf, met het minzame glimlachje rond de lippen. Een mooi vliegtuigspeeltje heb ik aan het eind van zo'n bezoek wel, maar een antwoord op mijn vraag niet. Hoewel een slimme ontwijking is ook een antwoord. Dat kan je later weer ergens opschrijven als non-informatie uit de eerste hand.

Image may be NSFW.
Clik here to view.
La Barbe, AGM 2013
Het zou meer zin hebben om het bedrijf te bevragen als er iets meer commotie om het bezoek zou zitten, maar al sinds 2002 (toen ik voor het eerst een aandeelhoudersvergadering van het bedrijf bezocht) gaat het allemaal zo netjes daar binnen. Als je wel een grote bek opzet, zoals de Franse activisten die twee jaar geleden de bijna volledig mannelijke top aan de kaak stelden, dan sta je zo buiten. Airbus zet zo'n 15 miljard euro aan wapens af per jaar, maar het accepteren van een beetje protest lijkt teveel gevraagd.

Waarom is er niet een club die de kernwapenraketproductie met veel bombarie aankaart. Waarom komt er geen slachtoffer of familielid daarvan uit Aden, Tripoli of Mindenao? Of een delegatie van de vergelijkbare British Aerospace aandeelhoudersvergaderingactivisten? Waarom is er niet ergens een bezetting of blokkade? Waarom kan de Shell in Nigeria beweging dit wel en de anti-wapenhandel en kernwapenorganisaties niet?

Image may be NSFW.
Clik here to view.
AGM 2012
Op straat staan de traditionele activisten die de vergadering in ieder geval niet ongemerkt voorbij laten gaan. Ken je iemand die op 27 mei toevallig in de buurt van het Okura Hotel in de Pijp is? Dan kan die zich tussen 12 en 14 uur aansluiten bij de demonstranten die daar ieder jaar met kleurrijke borden staan opgesteld. Als je even googlet op Airbus en weapons dan heb je binnen een paar tellen voldoende informatie om zelf een korte krachtige tekst op je bordje te schilderen. Zelf denk ik dat ik me toch maar even aanmeldt voor de aandeelhoudersvergadering.

Meer info: Stopwapenhandel en Facebook

Foto's auteur 

AGM Airbus, May 27 2015, Amsterdam; Tom Enders CEO: 'If you want to know more on Saudi Arabia, go to British Aerospace.'

The annual shareholders meeting of Airbus in Amsterdam is a wondrous event of grey men with ties, such as with Manfred Bischoff – one of the founding father of Airbus Defence – en Jean Claude Trichet - president of the European Central Bank from 2003 to 2011. These very expensive men have no role during the shareholders meeting. They are doing nothing the whole afternoon, except listening to a meeting with no new information for them. Both are board members. They will be joined by the Spanish Ms. Amparo Moraleda Martinez. She is the second women in a board of eleven.

It is also a wondrous event because it is dealing with sixty billion Euro annually and a complete fleet of missiles, planes and helicopters every year. It is also dealing with becoming the world leader for satellite launching in the coming ten years and beyond.

The M400A transport plane is never far away in the meeting, due to the crash of one such a plane less than three weeks before during a test flight near Sevilla. Four crew members where killed and two severely wounded. Why the plane crashed is not yet clear. Airbus has its hypotheses but is waiting for information held by the Spanish government. Will it influence the results of Airbus Defense and Space, one of the shareholders wants to know, 11% of total Airbus revenues come from that division, 'we expect not that much,' is the answer.

The other topic raised by shareholders is the signing of a Memorandum of Intent earlier this week by the defence ministers of Germany, France and Italy and Airbus Defense and Space, Dassault Aviation and Finmeccanica, to conduct a study which has to lead to a decision on whether or not to develop a European Multi Attitude Long Endurance (MALE) drone.'A next study,' CEO Tom Enders complains. 'But they want it.''Is this programme supported by governments,' a German shareholder asks on behalf of one of the peace demonstrators outside. 'Without government support no defence market,' Enders replies.
As expected I got no answer to my question on the use of the Eurofighter Typhoon aircraft in Yemen. British press reported that the Saudi's employed the Eurofighters in bombing raids on Yemen. 'Were the Saudi's satisfied with its performance?'was my question. 'We give no operational information on our clients,' replies Airbus CEO Enders. 'Is the EFA adapted to drop CBU-105 bombs, which are in the inventories of Saudi Arabia?' I asked, because remains of those cluster ammunition was found in Yemen. Enders replied: 'As far as I know none of the EFA's is adapted for this, because the use of cluster ammunition is forbidden in the producing countries.' He had no idea about Saudi Arabian inventories he says and if I wanted to know more 'go to British Aerospace, they are responsible for Saudi Arabia.' So although Airbus has a 46 percent ownership of the Eurofighter consortion, responsibility is swept off the table.

Image may be NSFW.
Clik here to view.
The tongue-in-cheek arrogance of a captain of industry employing 138.000 people (of which ninety percent in the EU) showed when Enders wondered about the fact that had to talk about developments in 2014 in a meeting in May 2015, because Dutch law makes this mandatory. Although it makes some sense he should not complain however. The same Dutch law provides him with very favourable tax laws for his international company.

During the voting session, most of the resolutions where supported with 98-99 percent of the votes. More critical votes came at issues such as for the shares and salary policy of the Airbus board of directors. Big opposition however appearded against nomination of Ms. Martinez to the board. Initially the Spanish government had an other candidate in mind, but that turned out to be “Belen Romana, former head of Spain’s ‘bad bank’ Sareb”, according to the Irish Times. Not the best candidate, but the female alternative met with resistance. 44 Percent voted against her appointment. When she was voted in, Tom Enders raised his fist in triumph. He himself also earned a next period.

When I left the meeting, one of the other shareholders asked me if I had felt well in the meeting, as I was the only one asking questions on the industry of war. Well, it would have been nice if more people would have asked critical questions, but for me it was an afternoon where I could get a glimpse of world on which I normally only read and write. I was told that last year, Tom Enders had prepared a long reply for critical shareholders. The shareholder also said that he hoped for more people with critical questions next year.

Tom Enders, CEO: 'Als je meer wilt weten over Saudi-Arabië moet je bij British Aerospace zijn.'

Aandeelhoudersvergadering Airbus, 27 mei 2015, Amsterdam: De jaarlijkse aandeelhoudersvergadering van Airbus in Amsterdam is een wonderlijk evenement van grijze mannen met dassen, zoals Manfred Bischoff – een van de oprichters van Airbus Defence – en Jean Claude Trichet - president van de Europese Centrale Bank van 2003 tot 2011. Deze dure mannen hebben eigenlijk geen enkele rol tijdens de aandeelhoudersvergadering. Ze doen de hele middag niets, behalve luisteren naar informatie die ze al kennen. Het zijn bestuurders van Airbus, en binnenkort krijgen ze gezelschap van de Spaanse Ms. Martinez, die de tweede vrouw wordt in een bestuur van elf.

Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Het is ook een wonderlijk evenement omdat het handelt over zestig miljard dollar per jaar en een complete vloot aan raketten, vliegtuigen en helikopters. En over wereldleider worden op het gebied van satellietlancering in de komende tien jaar. Het M400A transportvliegtuig is nooit ver weg tijdens de vergadering, als gevolg van de crash kortgeleden tijdens een testvlucht in de buurt van Sevilla. Vier bemanningsleden kwamen om en twee raakten ernstig gewond. Waarom het vliegtuig is gecrashed is nog niet duidelijk. Airbus heeft een idee maar wacht nog op informatie van de Spaanse overheid. Zal het invloed hebben op de resultaten van Airbus Defence and Space, vraagt een aandeelhouder (11% van de totale Airbus winst komt uit dit deel van het bedrijf). We verwachten voorlopig van niet, is het antwoord.

Image may be NSFW.
Clik here to view.
Het andere grote onderwerp is de ondertekening van een Memorandum of Intent door de ministers van Duitsland, Frankrijk en Italië en Airbus, Dassault en Finmeccanica, om mogelijkheden te onderzoeken voor de ontwikkeling van een Europese Multi Attitude Long Endurance (MALE) drone. 'Alweer een studie' verzucht CEO Tom Enders. 'Maar dat is wat ze willen.''Wordt dit programma financieel ondersteund door de regeringen?' een Duitse aandeelhouder voor de veertig vredesdemonstranten die buiten staan.'Zonder overheidssteun geen defensiemarkt' antwoord Enders.

Image may be NSFW.
Clik here to view.
Zoals verwacht krijg ik geen antwoord op mijn vraag over het gebruik van het Eurofighter Typhoon gevechtsvliegtuig in Jemen. Volgens de Britse pers gebruiken de Saudi's de Eurofighters bij het bombarderen van Jemen.'Zijn de Saudi's tevreden met de prestaties van het vliegtuig?' is mijn vraag.'We geven geen operationele informatie over onze klanten,' antwoord Airbus CEO Enders. 'Is de Eurofighter aangepast voor het afwerpen van CBU-105 bommen?' vraag ik, want resten van deze clustermunitie zijn gevonden in Jemen. Enders antwoord: 'Zover ik weet zijn de Eurofighters hier niet geschikt voor gemaakt, want het gebruik van clustermunitie is verboden in de landen waar de Eurofighter wordt gebouwd.' Maar als ik meer wil weten: 'ga naar British Aerospace, zij zijn voor Saoedi Arabië verantwoordelijk.' Dus hoewel Airbus voor 46 percent eigenaar is van het Eurofighter consortion, schuift het de verantwoordelijkheid van zich af.

Image may be NSFW.
Clik here to view.
De tongue-in-cheek arrogantie van een captain of industry met 138.000 werknemers (waarvan negentig procent in de EU) toonde zich al eerder toen Enders zijn ergernis uitsprak over het feit dat hij moest vertellen over ontwikkelingen in 2014 op een vergadering in mei 2015, omdat de Nederlandse wet dat vereist. Hij zou niet mogen klagen. Dankzij diezelfde Nederlandse wet geniet zijn internationale bedrijf een erg voordelig belastingtarief.

Tijdens de stemronde werden de meeste resoluties door 98-99 procent van de kiesgerechtigden gesteund. Op onderwerpen als de aandelen en salarissen van de directie kwamen wat meer kritische stemmen. Grote oppositie bestond echter tegen de benoeming van de Spaanse Ms. Martinez tot directielid. De Spaanse regering had eerste een andere kandidaat in gedachte, maar dat bleek Belen Romana te zijn“voormalig hoofd van Spanje's ‘bad bank’ Sareb”volgens de Irish Times. Niet de handigste kandidaat, maar het vrouwelijk alternatief stuitte op weerstand. 44 Procent stemde tegen haar benoeming. Toen ze toch gekozen werd stak Tom Enders triomfantelijk zijn vuist in de lucht.

Image may be NSFW.
Clik here to view.
Bij het verlaten van de vergadering werd ik aangesproken door een van de andere aandeelhouders, die vroeg of de vergadering me bevallen was, gezien het feit dat ik de enige was die kritische vragen stelde over de oorlogsproductie. Ach, het zou leuk zijn geweest als er meer kritische vragenstellers waren geweest, maar voor mij was het een middag waarop ik een glimp kon opvangen van een wereld waarover ik normaal gesproken alleen lees en schrijf. De man vertelde ook dat Tom Enders vorig jaar een lang antwoord had voorbereid voor kritische aandeelhouders. De aandeelhouder sprak de hoop uit dat er volgend jaar meer kritische vragenstellers zouden zijn.


redactie en vertaling Wendela de Vries

Universities a pool of knowledge and personnel for defence production

The Dutch military turns to children as young as 15 years of age to attract new personnel to its ranks. The military industry is also interested in youngsters, to recruit new skilled labour for its research, development and production facilities. They are actively linking up with technical universities to find students to fulfill staff positions. The Dutch defence industry is not producing simple bullets and handguns but specializes in state of the art military technology. Such as naval vessels, fitted with guns from abroad but with Dutch fire control, sensors and combat data management systems.

Modern aircraft such as the F-35 (Joint Strike Fighter) are also equipped with Dutch technology. The Netherlands also develops nanotechnology, biometrics, information technology etc. as used in new weapon systems. Almost every Dutch university has a program which is connected to the military or to the defence industry. This text will focus on Thales Nederland and the technical universities.

Image may be NSFW.
Clik here to view.
Technical universities

Thales Nederland is one of the major Dutch military manufacturers and producing state-of-the-art hightec equipment of world class. It has its main establishment in Hengelo and is located close to the technology University Twente (UT). This institute was established in the early sixties as part of the Dutch industrial policy after the Second World War, and meant to educate a highly skilled labour force. In a recent publication Herman Hazewinkel, chair of the University Fund, writes that the establishing parties of the University Fund, like producers of military technology Thales (previously Hollandse Signaal Apparaten) and TenCate, had a forward looking attitude for that time. Not only did they they establish an educational institution, they also created an innovative base. That the U.S. elite forces – in the sense of most skilled military, not of behaviour– is using Dutch armour developed by TenCate, is a direct result of this.

In the same publication of the University Fund CEO Gerben Edelijn of Thales Nederland – a graduate of the TU on electrical engineering – writes on the most tangible project of his company with the TU. It is the T-Xchange, a joint venture focussing on capitalizing serious gaming as a body of knowledge. Apart from this, there are at least ten other programs of cooperation. Moreover, employees of Thales are actively involved in education and research at the TU. Thales needs the TU 'to fulfill its annual 100 apprenticeships and graduate positions,' in Hengelo, in the words of Edelijn. The company is actively looking for students and knowledge, of which many examples can be found on the TU Twente website.

The TU of Delft is well-known for its aircraft development. This old TU, already established in the 19th century, is a permanent supplier of students to Fort Worth, who work at the F-35 project. Thales is also present in Delft with a department for Research & Development on radar technology and radar systems (its military core business), with approximately 25 employees and working in close cooperation with the University. The company also has a Securtiy-Innovation lab (SI-lab) in Delft as part of the T-Xchange program. Until 2010 Thales Nederland, the TU Delft, the University of Amsterdam (UVA) and the Netherlands Organization for Applied Scientific Research (TNO) did run a common program on decision making processes as a key element of modern warfare. It was funded by the Dutch government (SenterNovem, grant number BSIK03024) and useable for civil applications – such as traffic lights – but also for military decision-making. The program brought together a range of institutes, government and defence industries.

The TU Eindhoven (TUE) is established in the late fifties as the second technical university (high school at the time) in the Netherlands. It is located near the former Philips factory and the - nowadays disappeared – car maker DAF. It was part of a plan tho create a technological centre in the southern part of the Netherlands. The plan has been successful: Around Eindhoven a so-called Brainport has been developed since. It includes big names such as ASML, and Fokker Landing Gear in Helmond which makes the tailhook for the F-35.
Thales has a small department in Eindhoven too, Thales Cryogenics (+/- 90 employees). This establishment is focussing on the development of cryogenic cooltechnics, used e.g. in image intensifiers for soldiers, but also useable in satellite technology. Recently Thales signed a Memorandum of Understanding with Safran to cooperate on the issue of future defence systems. The TUE provides knowledge input on armoured glass to reduce weight of vessels and vehicles and to improve protection against electromagnetic radiation, together with several companies (Dutch and French), TNO and the Ministry of Defence.

Opposition

Earlier this year the Japanese paper Yomiuri Shimbun reported a deep-rooted resistance among Japanese universities aiding military research. This resistance is a response to the policy of the Ministry of Defense, against a backdrop of growing sophistication in the use of technology in defence equipment and concerns that Japan will fall behind the rest of the world if it does not conduct research on cutting-edge technologies. The protest even reached the Wall Street Journal.

In the past, all TU's in the Netherlands also had groups discussing the ethics of military production. Hardly any of these groups is still active. Connected to the Delft University, there is a number of organizations which are actively discussing ethics, sustainable development, the positive use of technology, and crisis response. But the issue of developing weapon has disappeared from the debate agenda. The Peace Centre of the TUE was a major institute to discuss military engineering, the military and conflict. But the last symposium of the PC was in 2014, its last publication, officially published three time a year, appeared in 2013. There is still the Peace Research Foundation. Although covering a broad area of peace research, views on arms trade and military production are limited to new juridical regulation like the Arms Trade Treaty. They also do not deal with the Military Industrial Complex (MIC) of which universities are a part. Polemologist Leon Wecke noticed in 2009 that the MIC is seldom mentioned in scientific circles. It is high time that arms production, R&D, acquisitions, and arms trade control are brought back into the heart of peace research.

B log written for Stop Wapenhandel

Despite military embargo, India sells Dutch radar technology to Myanmar

An arms embargo is the strongest measure of arms control. And thus must be taken very seriously. In 2013, Stop Wapenhandel published on its website about a possible breach of the embargo against Myanmar by re-export of Dutch defence technology from Thales through the Indian company Bharat Electronics (BEL). Defence company Thales responded immediately by proving that it had explained to BEL its objection to the delivery, as this would breach the EU arms embargo against that country. Based on information from an Indian defence website however, we know that military radar technology originating in the Netherlands is still exported to Myanmar despite an European Union embargo on arms, munitions and military equipment, which is including all military technology and will be in force at least until 30 April 2016.

It is high time to clarify how military equipment, built on a Thales Nederland license, can be sold to embargoed Myanmar. Thales is extending its relations with India and more navy ships with of the same kind of technology will be built. How is arms export regulations applied to re-export of Dutch technology on Indian built ships and what is the authority of the Dutch government?

Image may be NSFW.
Clik here to view.
The military technology in case are systems from Indian defence company Bharat Electronics, meant for six to eight Aung Zeya-class/Kyan Sittha-class guided weapon frigates which Myanmar is building domestically with Chinese help. India is delivering also other technology for these vessels. The ships cost approximately € 175 million. With Chinese help Myanmar is quickly developing a blue water navy, a navy with the potential to operate outside its own coastal waters.
The frigates are fitted with a range of weapons and weapon systems including radar produced by Indian firm Bharat Electronics (BEL), the so-called RAWL02 Mk III military early warning air radar. However Thales itself informed BEL March 2013 that it estimated the chance for the grant of an export license – of the deliverance of this radar built on a license of Thales Nederland - below twenty per cent, even when the EU arms embargo would be lifted. Thales warned BEL not to deliver and thus prevented the sale of this state-of-the-art radar to Myanmar.

Shortly after this however, Scoop.it reported that: “(frigate) Aung Zeya (pennant number F11), is fitted with what appears to be an older variant of the RAWL.” In some sources this radar is still wrongly identified as the 3rd generation radar.

So, Bharat did sell radars to Myanmar. Not the ones Thales told them not to deliver, but an older version of the same radar, the RAWL02mkII instead of RAWL02mkIII. Expert sources which have been consulted by Stop Wapenhandel confirmed that this version is based on an ealier version of the LW-series. The mkIII version is based on the LW08, a long range radar of the 3rd generation and produced on a 100% license, according to a Thales email received June 26, 2015, and several are delivered to India. The major military handbooks underwrite the Dutch origin of the mkII variant. World Naval Weapon Systems (5th edition, p. 240) of the Naval Institute – independent but close to the US Navy – e.g. makes clear the majority of BEL's radar systems originates at Thales (Hollandse Signaal Apparaten, HSA). Thales confirmed in the email of June 26, 2015, that the radar delivered to Myanmar is based on LW04 technology of Thales Nederland. The LW-04 is the first one of the second generation long range air surveillance radars produced by Thales. In 1969 a license was provided by HSA to BEL to build the radar in India. BEL developed the radar into the RAWL02 MK IIAP/N-112110340676. This is advertised by BEL for its salient features and still in use by India as can be concluded by a manual for naval officers. Thales however states in an email of June 30, it is sixty years old and no new parts where deliverd. Although this is an old system, even the previous 1st generation LW03 radar system is still in use. There is also other HSA naval technology from that time presently equiping navies around the world, from Spain to Thailand and from Finland to Egypt or Argentine. It is not new, but also far from obsolete.

Moreover, military deliverances are prohibited by the embargo, new or old. And very clearly this is military technology. The RAWL02mkII is designed for use onboard large and medium naval ships for long range air warning and target detection. “He who sees the most, and sees it before anyone else does, has the advantage,” as Thales itself describes the use of the LW03. It is one of many projects between BEL and Thales Nederland (and its predecessors Hollandse Signaal Apparaten (HSA) and Thomson CSF). Bharat Electronics was largely set up by Signal, according to Stuart Slade, annalist on radar in military magazine Naval Forces. Thales itself states on this cooperation: “In the past, BEL built under license Flycatcher Mk1 Thales systems and naval radars LW04, DA08 and ZW06 and the system ground Reporter.”

The latest major development is a joint venture between the two companies, dedicated to the design, development, marketing, supply and support of civilian and defence radars for the Indian and global markets. That is exactly what is happening in the Myanmar deal.

Until recently, there has been a buzz about lifting of the arms embargo against Myanmar, because the position of opposition leader Aung Suu Kyi has been normalised and political reforms in Myanmar improved democratic rule. But this year the situation has been deteriorated fast. The fight against the Rohingya population in the west of Myanmar is the best documented example of erupting violence in the country, but there are also ongoing clashes between the Buddhist and Muslim populations. “The growing violence against the Muslim population is a tragic reminder that Myanmar is still far from fully relinquishing the problems stemming from decades of military rule,” states journalist Harrison Akins at the website of Al Jazeera. Because of the fighting, many Rohingya are fleeing the country. In the North, fighting between the army and ethnic Han Chinese forced tens of thousands of civilians to flee from the border region. An overview of armed conflict in Myanmar is outside the scope of this blog, but the picture is black. In June Indian commandos crossed over the border into Myanmar to strike separatist bases in retaliation against an ambush in Indian Manipur state early this month. The elections in June were won by the military.

In December 2014, Dutch minister of Foreign Affairs Koenders replied (see Parliament minutes, in Dutch) to questions by MP Van Dijk (SP) that no Thales technology has been used for the deliverance to Myanmar. According to the minister, anything delivered is developed by India itself. But he offered to look in further detail into the question. Unfortunately so far no MP used this offer to proceed with investigation into the role of Dutch technology in the Indian export to Myanmar.

Armoede bestrijding en militaire uitgaven


Cordaid-directeur Simone Filippini benadrukt het belang van armoedebestrijding in fragiele conflictlanden, in tijden van grote onrust in Noord-Afrika en het Midden-Oosten,” zo begon een atikel in Het Financieele Dagblad van negen juli. Over het algemeen is daar niet veel tegenin te brengen. Natuurlijk is een aantal oorlogszuchtige landen in het Midden-Oosten (denk aan de Golfstaten, Saoedi-Arabië en Turkije) verre van arm en is alleen armoede bestrijding onvoldoende om het coflict om de macht in de regio te stoppen. Maar: baadt het niet dan schaadt het zeker ook niet.

Het artikel bleef me bij vanwege een paar zinnen: “Wereldwijd gaat er $140 mrd om in ontwikkelingssamenwerking, maar in de wapenhandel ruim $1800 mrd. Juist de landen die de meeste ontwikkelingshulp nodig hebben, gaan vaak gebukt onder gewelddadige conflicten die worden uitgevochten met wapens die worden geproduceerd in de relatief rijke landen. Ik heb het over de Verenigde Staten, Engeland, Rusland, China, maar ook Nederland met zijn nachtkijkers.” Hier is iemand begaan met de wereld en niet bang man en paard te noemen. Of het helemaal klopt?

De paus in Rome keerde zich eerder ook al tegen de schandalige wapenhandel met een omvang van $1.800 miljard. Maar had het dit jaar over de wapenindustrie met een omzet van $400 miljard en had zijn woorden aangepast aan de feiten. Want het hele militaire budget van bijna twee biljoen dollar gaat niet naar wapens. De helft daarvan is voor weddes van militairen. Een kleine procent van de wereldbevolking – ruim 60 miljoen (para) militairen – verdient zo zijn (en soms haar) geld. Hele families zijn er van afhankelijk.

Toen ik Simone Filippini erover tweette, reageerde ze als volgt:@martinbroek Precies: 1800 mld vr wapens & oorlog - 140 mld vr vrede & ontw + de wapenproducenten beslissen over vredesmissies #FFD3 huh?! Het klinkt wel lekker, dat moet ik zeggen. Maar legers gelijkschakelen met wapens en oorlog, gaat toch net een stap te ver. Bovendien ga je op deze manier met je goede bedoelingen de mist in.

Bij wapenaanschaf gaat het om een kwart van het wereldwijde militaire budget, nl. om zo'n $400-450 miljard. De Amerikaanse aanschaf van de JSF gaat volgens een rapport van de Amerikaanse rekenkamer (GAO) $400 miljard kosten. Wapenhandel (handel in wapens over de grens) gaat om een deel van de militaire productie, zo'n $40-60 miljard. Door alles maar op een hoop te gooien (militaire uitgaven, wapens, wapenhandel, oorlog) missen je pijlen doel. Soms heeft wat zorgvuldigheid zin.

Als je wilt dat er meer geld komt voor armoedebestrijding dan kan je beter de militaire budgetten aanpakken dan de wapenhandel. De hele wereldwijde wapenhandel heeft de omvang militaire uitgaven van India. Het Amerikaanse budget alleen al is vier maal zo groot als wat volgens de Cordaid-directeur nodig is voor wereldwijde armoede bestrijding. Door wapenhandel aan te kaarten is wel duidelijk te maken dat wapens en armoede hand in hand gaan. Het gros van de (dure) wapens gaat immers naar overheden en wordt betaald uit de schatkist net als uitgaven voor defensie. Die uitgaven gaan ten koste van uitgaven voor onderwijs, gezondheidszorg e.d. Er is wel gesteld dat wapens daardoor doden nog voordat ze gebruikt zijn.

Vijftien procent reductie in de militaire uitgaven in de VS en Europa en je hebt al genoeg geld losgepeuterd dan voor het VN armoede bestrijdingsprogramma nodig is. Los van dit praktische rekenwerk, is het hameren op wapenhandel ook vreemd als de westerse legers ongemoeid kunnen groeien en bloeien en elders optreden. Dat reduceren van de militaire uitgaven kan wel eens een zware campagne worden.
---


P.S. In Trouw van 13 juli verschijnt een artikel van Simone Philipini waar ze alweer de oorlog, Defensie, wapenhandel op de hak neemt. Daarvoor wordt meer belasting betaald dan voor ontwikkeling en vredesinitiatieven. “Acht van Europa 's grootste levensverzekeraars en pensioenfondsen hebben 6,8 miljard euro belegd in wapenhandel met corrupte regimes. Onze sociale zekerheid is andermans nachtmerrie,” merkt ze op. Op deze constateringen valt weinig af te dingen.

Ongelijksoortige ruil

Image may be NSFW.
Clik here to view.
Een mens is een kwetsbaar wezen. Dat geldt voor vluchtelingen in veel te volle opblaasbootjes, in vrachtwagens of aan grenzen zonder de juiste documenten. Maar eigenlijk gaat dat voor ons allemaal op. Die kwetsbaarheid delen is een strategie om hem wat kleiner, behapbaarder, te maken. Dat doe je toch vooral door jezelf met andere mensen te omgeven, zoals familie, vrienden, kameraden, voorbijgangers.

Deze week ging een kameraad van me dood, Peter Custers. Marxist tot in zijn kleine teen. Intellectueel, activist, rusteloos zoeker naar een betere wereld. Hij voegde een begrip aan mijn vocabulaire toe: ongelijksoortige ruil. Daarmee doelde hij op het verkopen van wapens aan landen die daarvoor betalen met het geld dat ze verdienden aan waardevolle grondstoffen of productie. Hij schreef erover voor de tijdschriften 't Kan Anders en VDAMOK.

Image may be NSFW.
Clik here to view.
Bij BONK (Burgerlijke Ongehoorzaamheid Non-Coöperatie, 1985-1988) leerde ik hem kennen. Daar begon mijn antimilitaristische avontuur dat tot nu toe voortduurt. Peter stapte daarna ook in andere werelden. Uit een daarvan kwam zijn boek voort: Capital Accumulation and Women's Labor in Asian Economies, over de rol van vrouwen in de Aziatische lage lonen arbeid. Een paar weken voor zijn dood stuurde hij een mailtje dat dit boek – na een vertaling in het Bengaals - ook in het Koreaans zou worden uitgeven.

Hij schreef daarnaast ook het lijvig boek Questioning Globalized Militarism. Nuclear and Military Production and Critical Economic Theory over de militaire en nucleaire productie en de Waardeleer van Marx. Productie kan ook leiden tot negatieve waarde, en de rol van de Staat als sturend element moet niet vergeten worden, betoogde Peter. Ook de theorie van ongelijksoortige ruil werd er verder in uitgewerkt. Het boek eindigt met de zin: “Given the destructive impliations of the production and the export of arms, the capitalist system itself needs to be understood as deeply paradoxial.”

Image may be NSFW.
Clik here to view.
Ik moet er aan denken als ik pleidooien lees voor militaire interventie in Syrië, door het gooien van bommen, maar ook in (safe havens) of boven Syrië (no-fly) waartoe steeds meer opgeroepen wordt. Ook door mensen die ik ken als kritisch als het gaat om economische machtsverhoudingen in de wereld. Het medeleven met de massale hoeveelheid vluchtelingen lijkt de kritische houding te overstemmen. Maar is het door AK geleidde regime in Turkije dan opeens een goede bondgenoot, terwijl ze zelf oorlog op het vuur gooien in Syrië? Zullen NAVO-landen en hun bondgenoten (wie anders?) een no-fly zone gaan handhaven in het belang van vluchtelingen, of in hun eigen economisch en militair belang? De glijdende schaal waarop je terecht komt als je militaire middelen gaat inzetten, zelfs als dat 'alleen' een no-fly zone is, werd aangetoond in Irak 1991-2002 en Libië 2011.

Een dergelijk ingrijpen is net zo min als de toegenomen Russische steun voor het regime van Assad in het belang van een oplossing van de burgeroorlog in Syrië. Niet alleen de spanningen in Syrië zelf zullen er door oplopen. Rusland zal zich er in krasse bewoordingen tegen uitspreken. De Westerse reactie zal niet lang op zich laten wachten en de verhouding zal er nog verder door verslechteren. Dat zal ook repercussies hebben ver buiten het Midden-Oosten. Er is een gezamenlijk belang: het bestrijden van de islamistische groepen in Syrië. Dat zou een begin van een diplomatieke oplossing kunnen zijn.
Het klinkt na decennia lang militair optreden misschien naief, maar ik ben niet de enige die zo denkt. Ook Staffan de Mistura de speciale gezant van de Verenigde Naties voor Syrië kwam onlangs met een dergelijke oplossing.
Peter maakte ook analyses over het conflict en dacht over oplossingen. Het doet me oprecht verdriet dat hij er niet meer is. Wat ik me nog levendig herinner is de tekst van Che Guevara op een schilderij boven zijn schoorsteenmantel: "At the risk of seeming ridiculous, let me say that the true revolutionary is guided by a great feeling of love." Het linkt zo lief en is zo waar. Maar die liefde betekent ook dat je nadenkt hoe je de kwetsbaarheid van mensen zo min mogelijk geweld aandoet. Met militaire middelen een snel einde maken aan de crisis in het Midden-Oosten en de regio daaromheen is een illusie, die voorbijgaat aan de machtmechanismes en economische belangen die de crisis nu juist veroorzaken. De basis voor de vluchtelingenstromen is gelegd tijdens de reeks oorlogen die in 1990 begon. Zowel The Nation als Radio Free Europe hebben deze week daarover teksten. Doormodderen op dezelfde weg is geen oplossing.
 
Martin Broek 
 
Voor meer informatie zie de site van Peter.
Geschreven voor Konfrontatie

Myanmar buys botched obsolete microwave radar / koopt opgelapte ouderwetse magnetronradar

Image may be NSFW.
Clik here to view.

De Ministers Ploumen en Koenders beantwoordden op vrijdag 18 september Kamervragen van Jasper van Dijk (SP) die werden gesteld naar aanleiding van een tekst van Stop Wapenhandel dat ik in juli schreef: Despite military embargo, India sells Dutch radar technology to Myanmar

Opmerkelijk is dat in een van de antwoorden staat dat het niet uit maakt of wapens oud dan wel nieuw zijn bij de beoordeling of ze onder het wapenembargo naar Myanmar/Birma vallen. Tegelijkertijd wordt gesteld dat het bij de levering gaat om een radar gebaseerd op verouderde technologie uit Nederland. Dus is het nu wel of niet toegestaan om oud cq. verouderd materieel te leveren?

Myanmar buys botched obsolete microwave radar

The Dutch Ministers Ploumen (Trade) and Koenders (Foreign Affairs) Friday, September 18th answered parliamentary questions from Jasper van Dijk (SP) that were asked in response to a text I wrote in July for Stop Wapenhandel: Despite military embargo, India sells Dutch radar technology to Myanmar

It is remarkable that one of the answers is that it does not matter if weapons are old or new when assessing whether they are covered by the arms embargo to Myanmar / Burma. At the same time it is stated in the questions that the sale is about radar based on obsolete modernised technology from the sixties. So is permitted or not to sell old or obsolete military systems to a country under an all inclusive arms embargo?

Brisante werkelijkheid; wapenexport en vluchtelingen


Image may be NSFW.
Clik here to view.
http://www.dtoday.de/cms_media/module_img/962/481441_1_lightbox_53e0c50c7c4bd.jpg
Op een Nederlandse facebookpagina kom ik bovenstaande cartoon tegen. Een cartoonist maakt een tekening die mij moet prikkelen, ergeren of aanzetten tot verder nadenken. Dat laatste deed ik hier. Hoe direct is het verband tussen wapenleveranties en vluchtelingen eigenlijk? Het verband is er wel degelijk, maar indirect. 

Er is een fors aantal landen waaraan in de periode 2003-2013 voor meer dan € 10 miljoen wordt geleverd door Duitsland (83) en Nederland (48). Je zit dus al snel bij dit weinig selecte gezelschap. Maar de belangrijkste landen van oorsprong van de vluchtelingen (zie tabel 2) overlappen niet of nauwelijks met de belangrijkste Duitse en Nederlandse exportbestemmingen. (zie tabel 1)

Tab 1
Nederlandse wapenexporten 2004-2013
in € miljoen
Duitse wapenexporten eerste halfjaar 2015
in € miljoen
1
Duitsland
1477,06
Groot Brittannië
1.161,21
2
Verenigde Staten
1240,81
Israël
391,31
3
Indonesië
1021,99
Saudi-Arabië
178,69
4
Marokko
565,95
Algerije
171,73
5
Chili
520,63
Verenigde Staten
140,28
6
Portugal
412,49
India
130,97
7
Groot Brittannië
303,42
Koeweit
121,72
8
Frankrijk
298,06
Rusland
118,06
9
Canada
267,48
Frankrijk
101,37
10
Venezuela
242,71
Zuid-Korea
99,96
Bron:

Wapensystemen

Wapenleveranties worden in de cartoon weergegevens als tanks en raketten. Die behoren tot de zwaardere wapens. Alleen gevechtsvliegtuigen en oorlogsschepen zijn zwaarder. Bij negen van de tien landen twijfel ik of het verband bestaat. Nu ken ik de Duitse exportgegevens minder goed dan de Nederlandse, maar ik kan me moeilijk voorstellen dat onze oosterburen, behalve in omvang, een volstrekt ander wapenexportbeleid hebben dan Nederland. In onderstaande tabel mijn bevindingen. Inderdaad is het verband wel enigszins, maar niet significant aanwezig.

Tab 2
nw. assielaanvragen
1e kwartaal 2015
Zware wapens geleverd
(> € 1,5 miljoen)

Aantal EU28
percentage
tanks
raketten
vliegtuigen
schepen
Land


D
N
D
N
D
N
D
N
Kosovo
48.870
(26,4%)
N/n
N/-
N/-
N/-
N/n
N/n
N/n
N/n
Syrië
29.095
(15,7%)
N/y
N/-
N/-
N/-
N/n
N/n
N/n
N/n
Afghanistan
12.910
(7,0%)
N/n
N/-
N/-
N/-
N/n
N/n
N/n
N/n
Albanië
8.140
(4,4%)
N/n
N/-
N/-
N/-
N/n
N/n
N/n
N/n
Irak
7.295
(3,9%)
N/n
N/-
N/-
N/-
N/n
N/n
N/n
Servië
6.335
(3,4%)
N/n
N/-
N/-
N/-
N/n
N/n
N/n
N/n
Pakistan
5.315
(2,9%)
N/n
N/-
N/-
N/-
N/y
N/n
N/n
Y/n
Oekraïne
4.710
(2,5%)
N/y
N/-
N/-
N/-
N/n
N/n
N/n
N/n
Nigeria
4.220
(2,3%)
N/y
N/-
N/-
N/-
N/n
N/n
N/n
N/n
Somalië
3.415
1,8%
N/n
N/-
N/-
N/-
N/n
N/n
N/n
N/n
Rusland
3.175
1,7%
N/y
N/-
N/-
N/-
N/n
N/n
N/n
N/n
Leveringen wapensystemen volgens VN-register in kapitaal Y of N. EU Consolidated report 2013 in kleine letter (via ENAAT.org). Raketten zijn bij de EU geen rubriek.

Indirect verband

Het directe en heldere beeld tussen wapenleveringen aan een land en vluchtelingenstromen klopt niet. Indirect is er weldegelijk een connectie tussen vluchtelingen en westerse wapenlevranties. De vluchtelingen komen grotendeels uit landen waar oorlog is gevoerd door de VS met andere of zonder andere NAVO-landen (of sterke politieke inmenging bestaat, Oekraïne) en uit Arabische landen die een bondgenoot waren in Lybië of zijn in de huidige strijd in Syrië en Irak.

De werkelijkheid is politiek gezien veel brisanter dan op het eerste gezicht gedacht. Een belangrijke oorlogvoerende partij, Saoedi Arabië, scoort internationaal en in Duitsland hoog als wapenimporterend land en is tevens betrokken bij alle rottigheid in Noord-Afrika, Afghanistan,en het Midden en Nabije Oosten. Het betrekken van vluchtelingen stromen bij afwegingen of al dan niet wapens moeten worden geleverd, noopt tot een fundamenteel ander buitenlandbeleid. Het gaat daarbij niet om bijvoorbeeld het niet leveren van wapens aan het Syrië van Assad, maar ook niet aan de landen die strijdende partijen steunen (denk aan Qatar of Turkije). Bovendien moet oorlog niet als oplossing worden gezien voor politieke problemen; ook niet als bondgenoten uit de regio de vuile taken op zich nemen.

Martin Broek




De mens en mot als wapen

Afgelopen zomer was Damiaan Denys een van de zomergasten. Denys is hoogleraar psychiatrie aan de Universiteit van Amsterdam en verbonden aan het AMC-zieknhuis. Hij richt zich op angst en dwangstoornissen en past bijvoorbeeld diepe hersenstimulatie toe bij psychiatrische stoornissen. Denys vertelde dat hij door DARPA was gevraagd om medewerking, maar het niet had gedaan.

Voor wie de Defense Advanced Research Project Agency (DARPA) enigszins kent is het geen verrassing dat ze hem vroegen. Angst bestrijden past bij maken van efficiëntere soldaten. Ook de wijze waarop de in Amsterdam werkzame pyshiater werkt sluit aan. DARPA doet onderzoek naar technologie die de militair vrijwaart van slaperigheid (zodat hij 24/7 kan vechten) of die hem met een chip aanstuurt om afleidende gedachten en angst te onderdrukken. De toekomst van de soldaat als zelfs neurologisch aangestuurde vechtmachine is dichterbij dan we willen weten.

De Jong keek glazig: DARPA? Hij had er nog nooit van gehoord; en is vast de enige niet. Toch is het een onderzoeksinstelling met een enorm budget en breed onderzoeksveld naar alles wat de oorlog kan gebruiken. De totale omvang van het budget voor 2015 was US$ 2,91 miljard (exclusief geheime programma's). Dat is vergelijkbaar met de totale jaarbegrotingen van Princeton en Harvard samen. Die Universiteiten zijn wel breed bekend.

Een groot deel van die leemte in kennis is te verhelpen. Een lijvig boek, The Pentagon's Brain, van de Amerikaanse journaliste Annie Jacobsen (die haar sporen verdiende bij het Los Angelos Times Magazine) brengt de ontwikkeling van het instituut in kaart van de oprichting in 1958 (als ARPA) tot 2015 als het wordt aangestuurd door centrale personen in de Amerikaanse defensie-industrie, het Pentagon en de wetenschap.

Het is een Amerikaans boek. Met een Amerikaanse vertelwijze. Niet alleen wordt communisme consequent tegenover democratie gesteld, maar ook door verhalen te schilderen waarin de mens en waar hij vandaan komt kleur brengt op de wangen van de bedenker van Agent Orange en de waterstofbom; de american dream in de wereld van militair onderzoek. Het leest mede daardoor als een trein. Je zou bijna vergeten dat je het niet alleen voor je plezier leest, maar ook om er wat uit op te steken over de ontwikkeling van wapens en militaire kennis en technologie: wat was, wat is en wat komt. Vooral die laatste vraag houdt DARPA bezig; verrassen niet verrast worden is de doelstelling. Vandaar ook de belangstelling voor zich ontwikkelende velden als neurowetenschap.

Het ruim 500 pagina's dikke boek begint vlak na de Tweede Wereldoorlog met atoomproeven, het raketschild volgt (met het idee een magnetisch veld in de ruimte te creëren met behulp van kernexplosies, zowel de Sovjet Unie als VS doen hiernaar proeven). Veel van de verbonden wetenschappers zijn – door start van de organisatie – dol op de bom, maar het idee vanuit het Pentagon om de Hồ Chí Minh routete vernietigen met het gebruik van kernwapens ging de groep wetenschappers die zich verzamelde onder de mythische naam Jason te ver. Er zouden per jaar 3.000 tactische kernwapens nodig zijn om de aanvoer lijn van Noord naar Zuid-Vietnam permanent permanent kapot te bombarderen. Veel DARPA projecten, zoals de drone, M-16 geweer, begonnen wel tijdens de Vietnamoorlog.

Toch werd ARPA uit het Pentagon gezet. Na de oorlog in Zuidoost-Azië is de het een van de vele instituties die zijn geloofwaardigheid is verloren. Het mag zich alleen nog op militaire projecten richten. Vandaar ook dat het in 1973 een D voor zijn naam zette. “Als de Instelling moest gaan overleven en schitteren, dan zou het zichzelf opnieuw moeten uitvinden,” (p. 238) schrijft Jacobsen. Dat lukte en daaraan hebben we te danken dat een mot tijdens zijn metamorfose ingeplante bedrading, een zender en ontvanger opneemt in het weefsel van hersenen en lichaam. Dat is geen toekomst, maar gebeurt al en is een voorbeeld van een zogenaamde biohybride, gedeeltelijk dier en gedeeltelijk machine. De motten moeten worden uitgerust met sensors of explosieven.

Het overgrote deel van de onderzoeken is confidentieel: “als DARPA bezig is met het klonen van mensen, dan zullen we dat later pas weten” (p. 436). Zoals Columbus zocht naar nieuw land, zo zoekt DARPA methodes om wetenschap in te zetten om toekomstige oorlogen te vechten, inclusief killer robots en in extremis met soldaten die met “afstandsbesturing of -controle” opereren. Ze zet ook wetenschap in om methoden te vinden het publiek daarmee vertrouwd te maken.

“De kracht van DARPA is dat het vragen financiert,” (p. 433) zegt David Gardiner die onderzoek doet naar methoden om verdwenen ledematen opnieuw aan te laten groeien. Hoe gemakkelijk die subsidie potjes opengaan, bleek toen in 1973 Bob Taylor binnenkwam die onderzoek wilde doen naar de mogelijke samenwerking tussen computers van verschillende universiteiten. Na 20 minuten stond hij weer buiten met een miljoen dollar om zijn onhaalbaar geachte idee uit te werken. Dat informatie de weg van de minste weerstand zoekt op het internet is van dat geslaagde onderzoek het resultaat.

Image may be NSFW.
Clik here to view.
Wilfried lees dat boek. Volgens mij zal het je boeien. Het is geschreven met dezelfde oprechte belangstelling voor de betrokkenen als waarmee jij sporters, jazzmusici en fotografen tot leven brengt. Het opent bovendien het zicht op wat science fiction leek, maar science wetenschap is geworden. Hoe angst te overwinnen is vanzelfsprekend van belang in militair onderzoek. Denys zou ingeschakeld zijn voor dit onderzoek, als hij dit financiële aanbod met grote kans op vervolg niet op ethische gronden had geweigerd. Je gast liet je dat weten tijdens die Zomergastenuitzending eind augustus. Hij verdiende applaus. Maar belangrijker is dat het niet alleen aan Denys is om wat te vinden van het gebruik en de aansturing van de wetenschap door militairen en defensie-industrie voor de meest vergaande ideeën. Het is aan alle 21ste eeuwse burgers. Het boek The Pentagon's Brain zet je daarover aan het denken.

 Geschreven voor Konfrontatie.
Viewing all 450 articles
Browse latest View live